Şizofreni, zihinsel işlev ve davranışta bozulma ile karakterize bir akıl hastalığıdır. Bu hastalık, iletişim bozukluğu olan kronik bir seyir, çeşitli psikopatolojik belirtilerle azalmış aktivite ile karakterizedir. Bu işaretler şunları içerir: uygunsuz duygusal tepkiler, halüsinasyonlar, sanrılar, düşünce bozukluğu vb.
Çocukluk şizofrenisinin nedenleri tam olarak anlaşılamamıştır. Yerleşik nedenlerden biri genetik bir yatkınlıktır. Böyle bir çocuğun bu hastalığa yakalanmış akrabaları vardır. Şizofreninin viral doğası hakkında da spekülasyonlar var. Bu konsepte göre çocuğun beyni rahimdeki virüsten etkilenir. Stresli yaşam koşulları, örneğin şiddet, boşanma, ebeveyn skandalları da hastalığın gelişiminin başlamasına neden olabilir.
İlk başta doktorlar çocukluk şizofrenisini yetişkinlerde şizofreniden farklı bir hastalık olarak teşhis etmeye çalıştılar. Ancak ampirik olarak, yetişkinlerde şizofreni teşhisi için kullanılan kriterleri kullanırsak, bu hastalığı çocuklarda çok doğru bir şekilde tespit etmenin mümkün olduğu kararına vardık.
Hastalığın gelişimi yavaş yavaş ilerler, ilk aşamada uyku ihlali, dikkat konsantrasyonu, öğrenme güçlüğü ve çocuğun iletişim kurma isteksizliği vardır. Ayrıca, hastalık ilerledikçe tutarsız konuşma ortaya çıkar, hasta vizyonlara ve işitsel halüsinasyonlara başlar. Bu tür çocukların sanrıları, halüsinasyonları ve paranoyaları olabilir. Bir çocuğun nerede sanrılı olduğunu ve fantezilerin ve hayal gücünün tezahürlerinin nerede olduğunu belirlemek çok zordur.
Uzmanların şizofreniyi doğru bir şekilde teşhis edebilmeleri için, bir çocukta hastalığın semptomlarının altı ay boyunca sürekli olarak gözlemlenmesi gerekir. Şizofrenide çok yüksek zeka olabilir. Hatta bazı çocuklar bilimin ve yaratıcılığın belirli alanlarında üstün yeteneklilik gösterirler.
Modern terapiler, yeni ilaçlar, özel eğitim programları ve aile terapisi, şizofrenili çocukların iyileşmelerinde ve sosyalleşmelerinde yüksek sonuçlar elde etmeyi mümkün kılmaktadır.
