Neredeyse hiç kimse kasıtlı olarak hayatlarını mahvetmek istemez, ancak bu çok sık olur. Elbette kendi yaptığın bir seçim var ve buna kimsenin karışmaya hakkı yok. Fakat inançlarınızın sizi ne sıklıkla tamamen değersizleştirebileceğini, tüm çabalarınızı boşa çıkarabileceğini ve hayatınızı mahvedebileceğini düşünüyorsunuz?
Gerçekten istediğinizden daha kötü yaşamaya karar vermeniz, rahatsızlık hissetmeniz, ruh halinizi sıfırdan bozmanız ve kendi değer kaybınızın tadını çıkarmanız için birçok ipucu var.
Bazı insanlar genellikle yaşam sloganları haline gelen "çok daha kötü olabilirdi", "aslında her şey o kadar da kötü değil", "iki kötülükten daha azını seç" gibi inançlara bağlı kalırlar. Hayatın sunduğu en iyiyi fark etmeyi bırakırken, gerçekten "o kadar da kötü olmayan" olanı aramaya başlamanıza yol açan bu düşüncelerdir.
İstemediğiniz şeyleri ne sıklıkta yediğinizi, ayaklarınızın götürmediği yerlere gittiğinizi, hiç görmek istemediğiniz insanlarla tanıştığınızı hatırlayın. Sonuçta, "ortalama" bir şey arıyorsanız, istediğinizi alırsınız, hayal ettiğinizi değil. Ve bunun için özel bir çaba sarf etmenize gerek yok.
Alabileceğin her şeyin senin için olmadığını düşünmeye başlarsan veya "zengin değildin, başlamamalısın" diye düşünmeye başlarsan, hayalini tamamen değersizleştirebilirsin. Bazıları, çevrelerinde hiç mutlu, başarılı, bağımsız insanlar olmadıysa, bunun hiç olamayacağına inanıyor. Çok para kazanmak isteyenler, kendilerini "zenginlerin hepsi hırsız" gibi bir tavırla sınırlayabilirler.
Biri tüm bunların çocuklar için masallar olduğuna inanarak ya da “sizin de hayal edebilmeniz gerekiyor ama ben bunu yapamam ve yapmak da istemiyorum” diyerek hayal kurmayı bırakır. Ve birisi için, arzuların yerine getirilmesi, bir kişinin gerçekten hazır olmadığı bir yaşam değişikliğidir, bu yüzden her şeyi olduğu gibi bırakmak ve kendi mutluluğunuz için hiçbir şey yapmadan başkalarını kıskanmaya devam etmek daha iyidir.
Birisi kendi içinde kusur bularak hayatını mahvedebilir: Çok şişmanım/zayıfım, yüzüm güzel değil/çok güzel, saçlarım çok uzun/kısa değil, çok gencim/yaşlıyım, buna hakkım yok. arzularım ve diğerleri. Tüm bu inançlar, onlara inanan herkesi çok çabuk değersizleştirir. Sonuç olarak, hayata olan ilgi kısa sürede tamamen ortadan kalkacak ve kişi günlük rutine saplanacaktır.
"Herkes gibi" kuralına uymaya başlarsanız, hayatınızı büyük bir başarı ile mahvedebilirsiniz. Bu inanç hemen oluşmaz. İlk başta direnecek ve bir çıkış yolu arayacaksınız ve sonra çevrenize baktığınızda aniden “herkes gibi” yaşamanın normal olduğu konusunda hemfikir olmaya başlayacaksınız. Herkes bu yemeği yer - ben de yiyeceğim. Herkes yurtdışında dinlenecek - ben de gideceğim. Herkes evleniyor - ben de evleneceğim. Bir yandan, her şey yolunda, ancak diğer yandan, kendi hayatınız olmadığı ortaya çıkıyor ve ne yazık ki er ya da geç sona erecek. Her yıl şansınız azalıyor ve sonuç olarak "herkes gibi her şeyi" alıyorsunuz, ancak nedense bu sizi memnun etmiyor ve kendinize saygı duymanıza neden olmuyor.
"Gri bir kütle" olduğunuzda, çevrenizde kendi inançları ve "kendileri üzerinde çalışan" hayatlarını mahveden aynı değersiz insanlar olacaktır. Ve siz de onlarla birlikte ağır haçınızı taşımaya başlıyorsunuz, ara sıra işte ve evde sürekli koşuşturmacadan yalnız kalarak bir mola verebildiğiniz için seviniyorsunuz. Kendi hayatınızı değiştirmeye yönelik herhangi bir özlem, etrafınızı sardığınız değersiz insanlar tarafından bastırılacaktır.
