Dünya yüksek hızlarda yaşamaya alıştı: her zamankinden daha hızlı ulaşım türleri inşa ediliyor, hızlı iletişim sağlanıyor, insan faaliyetleri de hızlanıyor. Sanki gün içinde zaten birkaç saat varmış gibi, durup hayatın tadını çıkarmak için zaman yokmuş gibi. Yavaş insanlar aşağılayıcı bir şekilde sitem edilir, teşvik edilir, çocukluktan bu ırka öğretilir.
19. ve 20. yüzyıllarda başlayan teknolojik ilerleme, artık etraftaki her şeyin çok hızlı yenilenmesine yol açmıştır. Yeni piyasaya sürülen araçlar kelimenin tam anlamıyla gözümüzün önünde modası geçmiş hale geliyor, giderek daha modern ve daha hızlı bilgisayarlar, arabalar ve cihazlar ortaya çıkıyor. Tüketim toplumu ve teknolojik ilerleme insanları bu yarışa dahil ediyor, artık bir kişinin özgüveni genellikle cebindeki daha modern bir alete bağlı. Sürekli alımları kışkırtmak ve eskiyi yenisiyle değiştirmek, şirketlerin ürün yelpazesini hızlı bir şekilde güncellemesine ve insanların bir sonraki satın alma için mümkün olduğunca çok para kazanmaya koşmasına neden oluyor.
Şirketlerin çalışmaları
İşte hayattaki acelenin ikinci nedeni de budur: Hızlı kâr peşinde koşan şirketler, işleriyle çabucak geçinen, anlaşmalar yapan, hızlı konuşan ve düşünen canlı iş adamlarının çalışmalarını teşvik eder. Güler yüzlü, maceracı, aktif ve çok hızlıdırlar. Bu davranış modeli diğer tüm çalışanlara örnek olur, bu kişiler hızla terfi ettirilir ve teşvik edilir. Doğal olarak bu, işverenlerin ve astların takip etmek istediği davranış şeklidir. Kim belgelerle uğraşması uzun zaman alan ve yavaş çalışan, suskun, sessiz bir insanı işte tutmaktan hoşlanır? Modern şirketlerin büyük çoğunluğunda bu davranış kabul edilemez.
Acelenin kısır döngüsü
Modern insan işinde çok zaman harcar ve büyük şehrin olanakları ona birçok cazibe sağlar. Böyle bir insan sadece bütün gün çalışmak değil, akşam vakit geçirmek ve eğlenmek ister. Buradan da acele etme alışkanlığı alınır: işten tüm şehir boyunca daha hızlı gitmek, hızlı bir şekilde eğlence bulmak veya evde bir şeyler yapmak, hızlı bir yemek yemek ve sabahları, gece toplantılarından sonra vakti olmayan, hızlı bir şekilde uçmak ofise. Özellikle bu yaşam tarzı zaten alışkanlık haline gelmişse, böyle bir döngüden çıkmak neredeyse imkansızdır. Sadece işten eve gidip gelmek için çok fazla zamanın harcandığı modern şehirlerin boyutunu değil, aynı zamanda nüfusun çoğunluğu tarafından zamanın kötü dağılımı sorununu da içerir.
Benzer bir durum, "hayat kısa, yaşamak için acele edin!" tarzında kitlesel histeri tarafından da teşvik edilmektedir. Ama aslında sürekli bir koşuşturma içinde yaşamak imkansızdır, bu doğa ve insan için doğal olmayan bir durumdur. Bu nedenle, yaşamın her anının gerçek farkındalığı, her şeyi yapmak için zamana sahip olma düşüncelerinde değil, huzur ve sessizlikte, yalnız başına veya sevdiklerinizle birlikte gelecektir.
