Otizm belirtileri genellikle üç ile beş yaşları arasında ortaya çıkar. Ve çok nadiren, tanı ergenlerde veya yetişkinlerde yapılır.
Genellikle hastanın yüz ifadeleri az gelişmiştir. Çocuk sadece içsel hislerine cevap olarak gülümser ve etrafındakilerin onu neşelendirme girişimlerini algılamaz. İnsanların yüz ifadeleri onun için anlamsal bir anlam taşımaz. Kendisinden üçüncü tekil şahıs olarak bahseder ve jestleri sadece fizyolojik ihtiyaçları belirtmek için kullanır. Konuşma olmayabilir, gecikebilir veya anormal olabilir.
Otistik insanlar asla genel oyunlara katılmazlar. Aynı şeyi yaparak saatler geçirebilirler. Ortak bir özellik, el çırpma veya baş sallama gibi basmakalıp hareketlerin tekrarlanmasıdır.
Bu tür çocuklar sadece tanıdık bir ortamda kendilerini rahat hissederler. Otistik bir kişi olağan ortamından “çıkarılırsa”, hem başkalarıyla hem de kendisiyle ilgili olarak bir saldırganlık saldırısı meydana gelebilir. Hastalar genellikle obsesif durumlara sahiptir.
Otizm, beyin gelişimindeki diğer anormalliklerle birleştiğinde, derin bir zeka geriliği meydana gelir. Hastalık hafifse, iyi konuşma geliştirme dinamikleri ile zeka sadece normal değil, aynı zamanda ortalamanın çok üzerinde olabilir. Bununla birlikte, ayırt edici özelliği, dar odak noktasıdır.
Bir çocuk matematiksel verilerle kolayca çalışabilir, güzel resimler çizebilir veya ustaca melodiler yapabilir, ancak aynı zamanda diğer tüm parametrelerde gelişimde akranlarının gerisinde kalır. Otizmin nedenleri henüz belirlenmemiştir.
