Mükemmeliyetçilerin iyi bir hayatı var mı? İlk bakışta, evet. Genellikle bunlar çok başarılı ve zengin insanlardır. Mükemmelliğe bağlılıkları, ayrıntılara gösterilen özen ve düzenli yaşam tarzları ancak takdir edilebilir. Bu tür kişiler çıtayı yükseltir ve bazen inanılmaz sonuçlar elde eder. Ünlüler arasında birçok mükemmeliyetçi var. Örneğin Steve Jobs, Apple'ın kurucularından biri, Alman filozof Nietzsche, pop diva Madonna ve daha birçok aktör, bilim adamı ve sporcu. Hayatları sürekli olarak yüksek hedefler belirlemek ve onlara ulaşmakla ilişkilidir. Faaliyetleri kamuoyunun yakından incelemesi altındadır.
Ancak bu kişilerin başarısının sadece dış bileşenini görüyoruz. Ve diğer tarafta görmediğimiz ne var? Ne yazık ki gerçek şu ki, çoğu zaman kendileriyle baş başa kalırlar, mutsuzlar, yalnızlar, depresyon, uykusuzluk çekiyorlar ve sürekli bir endişe duygusu yaşıyorlar.
Mükemmeliyetçilik bir karakter özelliği mi yoksa zihinsel bir bozukluk mu? Belki öyle falan. Bazı araştırmacılar onu ikiye ayırır:
- sağlıklı (olumlu) - bir kişi iddialı ancak ulaşılabilir hedefler belirlediğinde, bunları yeterince uygulayabilir. Aşırı, aşırı, yıkıcı öz eleştiriye gitmez. Ve en önemlisi, yapılan işin meyvelerinden memnuniyet duyar.
- yıkıcı (olumsuz) - bir kişi çıtayı yükselterek başarısını imkansız hale getirdiğinde. Buna göre herhangi bir sonuç ideal olarak görülmez ve kişi derin bir hayal kırıklığı yaşar ve sonrasında onu nevroz ve depresyon beklemektedir.
Sağlıklı ve acılı mükemmellik için çabalama arasındaki çizgi çok kırılgandır ve herhangi bir psikolojik dürtü onu yok edebilir. Bu fenomenin doğasını anlamak için kökenlerini anlamanız gerekir. Genetik bir yatkınlığın neden olabileceğine inanılmaktadır. Ancak bilim adamları henüz bunu kanıtlayamadı. Bununla birlikte, bazı insanların doğuştan mükemmeliyetçiliğe eğilimli olduğunu varsaysak bile, psikologlar gelişimini hangi sosyal faktörlerin etkilediğini belirlemişlerdir.
Yetişkin mükemmeliyetçiliği elbette çocuklukta başlar. Yani - ailede, ebeveynler ve çocuklar arasındaki ilişkinin nasıl geliştiği konusunda.
Ebeveynler ise:
1. Uyulması gereken çok katı kurallar belirleyin. "Doğru" ve "yanlış" davranışın sınırlarını açıkça tanımlayın.
2. Çocuğa yerine getiremeyeceği aşırı taleplerde bulunun.
3. Daha fazlasını bekleyin ve beklentilerini karşılamadığı için eleştirin. Çocuğu hatalarından dolayı kabul etmezler hatta reddederler.
4. Sadece bir şeyi başarmak ve mükemmel bir şekilde yerine getirmek için sevgi gösterin.
5. Diğer çocuklarla kıyaslama kendi lehine değildir.
6. Sıkı bir şekilde kontrol edilirler.
Böyle bir çocuğun sürekli olarak başkalarının onayına ihtiyacı var. Acı verici bir şekilde kendini eleştirir ve herhangi bir hata güçlü duygulara yol açar. Tüm bu nitelikleri, kendisini mutlu ve kendi kendine yeterli bir insan hissetmekten alıkoyduklarını her zaman fark etmeden yetişkinliğe taşır.
