"Sıkıcı" kelimesi insanların hayatında o kadar sağlam bir yer edindi ki, çok az insan buna önem veriyor. Her yerde bulunur - durumlarda, konuşmalarda, reklamlarda. Bununla birlikte, can sıkıntısı ve can sıkıntısı farklıdır - can sıkıntısından üniversitede doğru çiftte tic-tac-toe oynamaya başlayabilir ya da evlenebilir, sarhoş olabilir veya bir kumarhanede hiçbir şey yapmadan bir kumarhanede bir servet harcayabilirsiniz.
Çok az insan can sıkıntısının bir teşhis olduğu iddiasını ciddiye alır. Çocuk sıkıldığını mı söylüyor? Tabii ki o sadece bir serseri! Can sıkıntısı değil, tembellik, bu yüzden gitmesine ve ödevini yapmasına izin vermek daha iyi. Bazı yönlerden, bu pozisyonun taraftarları şüphesiz haklıdır - çoğu zaman insanlar sosyal ağlarda saatlerce oturur, haberleri sürekli günceller, manevi boşluktan dolayı değil. Sadece artık neşe getirmeyen sorumluluklardan ve işlerden uzaklaşmak daha kolay ve bu duruma genellikle tembellik denir. Ancak şimdi neredeyse hiç kimse alışılmış eylemlerin neden zevk getirmediğini sormuyor, bu zaten norm olarak kabul ediliyor. Garip bir şekilde, can sıkıntısı durumu tehlikeli olabilir, çünkü bunun üstesinden gelmek için insanlar bazen gerçek delilik yaparlar. Ve onları yaratmaya cesareti olmayanlar, manevi tatminsizliklerinden kendilerini ve çevrelerindeki herkesi suçlayarak çok neşeli bir hayat yaşamazlar. Ama can sıkıntısıyla nasıl savaşabilirsin? Bir tic-tac-toe oyunuyla kolayca giderilebilecek bir can sıkıntısı değil de saatler, günler, aylar ve yıllarca değerli zaman alan derin, yiyip bitiren, yıkıcı bir can sıkıntısı? Bazı psikologlar, hayatta bir şeylerin büyük ölçüde değiştirilmesi gerektiğine inanıyor. Örneğin, başka bir işe geçmek, mevcut ilişkileri kesmek ve yenilerine başlamak, başka bir ülkeye taşınmak vb. Tabii ki, yöntem fena değil - yaşam koşullarındaki bir değişiklik her zaman bir kişi için can sıkıntısına izin vermeyen güçlü bir sarsıntı haline gelir. Ama ya işini değiştirmek, eşinden ayrılmak ya da taşınmak istemiyorsa? Bu durumda, küçük şeylerle başlamaya değer. Bu nedenle, aktivite neşe getirmediğinde veya tamamen yok olduğunda can sıkıntısı ortaya çıkar. Bu, zevk getirecek aktiviteleri aramanız gerektiği anlamına gelir. Örneğin, sosyal ağlarda amaçsızca vakit geçirmek yerine neden koşuya çıkmıyorsunuz ya da çocukluğunuzdan sevdiğiniz bir filmi izlemiyorsunuz? Barda bir akşam geçirmek yerine neden kek yapmayı öğrenmiyorsunuz? Ve eğer can sıkıntısı yalnızlıkla el ele giderse, neden bir kediniz, köpeğiniz veya kanaryanız olmasın ya da yeni arkadaşlar edinmiyorsunuz? Sağlıklı ve eğlenceli alışkanlıklar geliştirmeye çalışın. Örneğin, aynadaki yansımanıza daha sık gülümsemek, her gün kahvaltı yapmak veya yatmadan önce iyi bir kitap okumak. Psikologlar, her gün aynı eylemi tekrarlayarak kırk gün içinde bir alışkanlığın geliştirilebileceğini söylüyorlar ve bu çok fazla değil. Başka bir deyişle, sıkıldığın zamanı zevk veren aktivitelerle doldur, çünkü böyle şeyler mutlaka bulunur. Ve aklınıza hiçbir şey gelmiyorsa, o zaman daha önce hiç yapmadığınız bir şeyi yapın - aniden hoşunuza gider. Sonunda, bu konuda harika bir söz var: "Bilge bir insan sıkılmaz, çünkü harika bir arkadaşı var - kendisi."
