Öz eleştiri, şu ya da bu eylem için acı verici bir içsel öz eleştiri sürecidir. Bazı bireylerde bu nitelik daha fazla, bazılarında ise daha az gelişmiştir. Özeleştiri hayata müdahale ediyor ve kendini yok etmeye dönüşüyorsa, ondan kurtulmanız gerekir.
Aramızda kim özeleştiri yapmadı. Birisi kendini şiddetle eleştirir, biri daha az. Küçük dozlarda özeleştiri, bir kişi için bile yararlıdır, onu kendini geliştirmeye ve kötü alışkanlıkları ortadan kaldırmaya teşvik eder. Bununla birlikte, bazen, bir kişinin onunla yaşaması zor olacak ve çeşitli komplekslerle büyümüş oranlar elde eder.
Öz eleştirinin kökenleri, yaralı gururdan, yükselme arzusundan, diğerlerinden daha iyi olma arzusundan kaynaklanır. Birey başkalarını ne kadar çok eleştirirse, yorumları ve sonuçları ne kadar sert olursa, öz eleştirisi o kadar güçlü çalışır. Böyle bir insan her şeyi kendi çerçevesine uydurmaya çalışır. Diğerleri değilken, kendisinin haklı olduğuna inanıyor. İç eleştirmeni sakinleştirmenin ana yolları şunlardır:
- diğer insanların hatalarına karşı daha bağışlayıcı olun;
- kimsenin mükemmel olmadığını anlamak;
- başkalarının görüşüne değil, kendi fikrinize daha fazla odaklanın;
- idealin var olmadığını anlamak.
Dünya oldukça çeşitlidir, onu siyah beyaza bölmek imkansızdır. Mutlak gerçek olmadığı gibi mutlak yalan da yoktur, dünyadaki her şey görecelidir. Kötü insan ya da iyi insan yoktur, herkes bu dünyaya kendi yoluna gitmek için gelmiştir ve sizinkinden farklıdır. Bu, diğer kişinin sizin fikirlerinize veya ahlaki normlarınıza uymadığı için kötü olduğu anlamına gelmez.
