Bir kişi o kadar yapılandırılmıştır ki, dünyayı kendi algısının prizmasından görür. Herhangi bir durumda, olayda, adı olanlara karşı tutumuna bağlı olan bir etiket asar. Stereotiplerden uzaklaşmaya ve dünyaya farklı gözlerle bakmaya çalışın.
Talimatlar
Aşama 1
Her şeyden önce, çevrenizdeki her insanı olduğu gibi kabul etmeyi öğrenin. Bir kişinin buna hazır olduğunda değişme hakkını tanıyın. Kendi inisiyatifinizle başkalarına tavsiye vermeyin, çünkü her zaman fikrinizi empoze etmek istiyormuşsunuz ve buna karşılık gelen bir tepki ortaya çıkarıyorsunuz.
Adım 2
Kendinizi herhangi bir beklentiden kurtarmaya çalışın, hayatı olduğu gibi kabul edin. Bir kişinin belirli beklentileri olduğu sürece, kaçınılmaz olarak hayal kırıklıkları yaşamak zorunda kalacaktır. Beklenti olmadığında ve size pek de uymayan bir şey olduğunda, sakince kabul edebilirsiniz. Sonuçta, istediğiniz her şeye sahip olamazsınız.
Aşama 3
Başınıza gelen sıkıntıyı hatırlayarak, edinilen tahrişin "tadını çıkarma" alışkanlığından kurtulun. Sorunları ve krizleri, bir fark yaratmak için zorluklar ve fırsatlar olarak düşünün. Sorunlar, kişinin kendisi tarafından yaratılır, ayrılması gereken şeye yapışır, değişim korkusu hisseder. Hayat sadece kendine dönmek için yeni ve yeni fırsatlar sunar. Sonuçta, mutlu olmak için ihtiyacın olan her şey senin içinde. Her insan kendini mutlu gördüğü kadar mutludur.
4. Adım
Anı yaşa, her anı olabildiğince dolu yaşa. Hayalet bir arzunun peşindeyken, kendiniz ve çevrenizdeki dünya hakkında düşünmenizi sağlayacak ilginç, önemli bir şeyi kaçırabilirsiniz. Kendinizi yanlışlıkla ilginç bir yerde (bir gezide, tatilde veya sadece işten eve günlük yolculuğunuzun geçtiği bir sonbahar parkında) bulmuşsanız, kafanızla bu ana dalın, şimdiki anda çözünmeye çalışın. Hayatı dolu dolu yaşamaya başlamanın tek yolu bu.
Adım 5
Yol boyunca başınıza gelen durumlara karşı tutumunuzu bilinçli olarak değiştirmeye çalışın. Alan Cohen, Deep Breathing adlı kitabında çocuk psikologları tarafından yürütülen bir deneyi anlatıyor. Bir çocuğu yeni oyuncaklarla dolu bir odaya getirdiler ve olumsuz davrandılar. Bir oyuncaktan diğerine hızla geçerek, sıkıldığını ve ilgisiz olduğunu söyleyerek geri döndü. Eğitimciler ikinci çocuğu olumlu ve olumlu bir iyimser olarak tanımladılar. Onu yerde yatan büyük bir at gübresi yığını olan bir odaya götüren psikologlar, tepkisini gözlemleyerek şaşırdılar: çocuk mutlu bir şekilde gülümsüyordu. Neye bu kadar mutlu olduğu sorulduğunda, çocuk açıkladı: "Yakınlarda bir yerde bir midilli var!" Kendinizi zor bir durumda bulduğunuzda, iyinin her zaman çok yakın bir yerde olduğuna kendinizi ikna etmeye çalışın, sadece onu görmeniz ve hissetmeniz gerekir.
