Ailemizin tarihini yaşlıların hikayelerinden, eski mektuplardan ve tabii ki sararmış siyah beyaz fotoğraflara bakarak biliyoruz. Ve modern nesil tüm fotoğrafları dijital biçimde saklarsa, yaşlı insanlar bunları dikkatlice albümlere yapıştırır ve böylece tüm arşivleri oluşturur.
Albümler büyükanne ve büyükbabaların fotoğraflarını içeriyor ve hatta bazılarının daha genç oldukları o uzak zamanlarda büyük büyükanneleri ve büyük büyükbabaları bile var. Sanki başka bir çağa dönüyormuş gibi bu fotoğraflara bakınca, resimler sıcaklık ve sükunetle nefes alıyor.
Bununla birlikte, ezoterizm alanındaki uzmanlar, ölen kişilerin fotoğraflarını ayrı bir karanlık çanta veya klasörde tutmanızı şiddetle tavsiye eder. Fotoğraftaki ölüler arasında hala hayatta olanlar varsa, bu fotoğrafları ayrı bir albüm veya klasöre koymak da daha iyidir.
Doğal olarak, zaman zaman ölen akrabaların fotoğraflarını revize etmek oldukça normaldir, ancak çoğu zaman yapmaya değmez, özellikle de artık hayatta olmayan akrabaların portrelerini duvarlara asmaya veya onları bir yere koymaya gerek olmadığı için. göze çarpan bir yerde çerçeveleyin.
Mesele şu ki, fotoğrafların kendi özel enerjisi vardır ve ölen kişilerin fotoğraflarının sık sık izlenmesi ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. Bu tür görüntülerin yaşayan insanlardan enerji alıp onları korumadan mahrum bırakabileceğine inanılmaktadır.
Ayrıca cenazede çekilen fotoğraflar özellikle tehlikeli olarak kabul edilir. Bazı insanlar, bu olayla ilgili duyguların hafızalarında kalması için defin anını yakalar. Bu tür resimler, bir kişiye sürekli olarak yaşanan yaşamın trajedisini hatırlatır ve onu gönül rahatlığından mahrum eder. Cenazede fotoğraf çekme fikrinden vazgeçmek daha iyidir ve bu tür resimler zaten varsa, onlardan kurtulmak veya onları bir kenara koymak daha iyidir. Doğal olarak, ölen bir akrabayı unutmak yanlıştır, ancak olumlu duygularla yaşamanız gerekir: bir düğün, bir çocuğun doğumu, evde şenlikli bir akşam yemeği vb. Bu tür resimler size sadece hoş şeyleri hatırlatacaktır.
Herkes buna inanıp inanmamaya kendisi karar verir, asıl mesele etrafta çok fazla güzellik olduğunu unutmamak, daha sonra gözden geçirmek ve tekrar olumlu duygular yaşamak.
