Psikolog, olağandışı bir kaderi olan bir kişidir. Bu mesleğin kendisine yakın olan diğer mesleklerle bağdaştırılması zordur. İnsanlara yardım eden bu tür insanlarla bile - doktorlar, öğretmenler de ön plandadır. Bir psikolog, içtenlikle ona yardım etmek istiyorsa, motivasyonun en ince nüanslarını anlamak için bir kişinin kişiliğinin derinliklerine nüfuz etmelidir. Bu mesleğin başka ne özelliği var?
Bakalım her insan, herhangi bir eylem için motivasyonun kendisi için gizli ve her zaman gerçekleşmeyen davranışların kökenleriyle ilgileniyor mu? Tabii ki değil. Bu ilgi çok spesifiktir ve çok sık meydana gelmez. Bu da her insanın psikolog olamayacağını ve olmaması gerektiğini gösteriyor. Genellikle, bu meslek için çok gerekli olan bu ilgi, çocukluktan itibaren kendini gösterir. Yapay olarak yerleştirmek pek mümkün değil.
Herkesin başkalarına yardım etme arzusu var mı, diğerinin hayatının daha iyiye doğru değişmesiyle ilgileniyor mu? Yine hayır. Herkesin kendi hedefleri, kendi odakları vardır. Bir psikolog mesleğinde çok gerekli olan başka birine yardım etme arzusu, kişinin gücünü ve kişisel kaynaklarını vermesini ima eder. Herkes bunu karşılayamaz.
Kendimize bir soru soralım: Başkalarına yardım etme arzusu, kişinin kendi çabalarının bir sonucu olarak mı ortaya çıkıyor yoksa yaşam sürecinde, bir kişiyle meydana gelen çeşitli deneyimler yaşayarak mı ortaya çıkıyor? Bu soruyu cevaplamak kolay değil. Bu arzunun ortaya çıkması veya yokluğu, hem yaşamın dış koşullarından hem de aile geleneklerinden, bir kişinin kendi arayışından, en yakın çevreden vb. Ancak, başkalarına yardım etme arzusu olmayan bir kişinin onu özenle yetiştireceği bir durumu hayal etmek pek mümkün değildir. Ne için? Böyle insanlarla tanıştınız mı? Böyle bir insan, kendisini ilgilendirecek ve önceden oluşturulmuş ilgi ve arzularını karşılayacak bir şey yapar mı? Çok daha sık olarak, bir kişinin yaşam yolu, başkalarına yardım etme arzusunun etkisi altında oluşur ve nihayetinde bir kişiyi özlemlerini gerçekleştirebileceği faaliyet alanına götürür.
Şimdiye kadar, bir psikolog mesleğinin, geleneksel anlayışında bir meslekten çok bir meslek olduğu ortaya çıktı - belirli bir faaliyet türünü niteliksel olarak gerçekleştirme yeteneği olarak. Ama bakalım gerçekten böyle mi?
İnsan ruhunun derinliklerine ilgi ve diğer insanlara yardım etme arzusu gibi gerekli kişisel niteliklere ek olarak, bir psikolog mesleğinde bu nitelikleri gerçekleştirme yeteneğine ve araçlarına sahip olmak gerekir. Aksi takdirde ilgili, kibar, şefkatli ama tamamen çaresiz, güçsüz ve hiçbir şeyi değiştiremez hale geliriz. Ve elbette, insan ıstırabının tüm derinliğini anlayan, ancak hiçbir şey yapamayan böyle bir uzman, yetersizliğini ve yararsızlığını hissedecektir. Bu durum duygusal tükenmeye yol açabilmekte ve böyle bir mesleği seçmiş kişi için büyük tehlike oluşturmaktadır.
Ve burada profesyonellik gibi kalite, faaliyetlerini açık, verimli ve etkili bir şekilde yürütme, yardım sağlama yeteneğinin anlaşılmasında tam olarak rol oynamaya başlar.
Düşündüğümüz önceki niteliklerden farklı olarak, profesyonellik ancak kendi emeğimizle yetiştirilebilir. Tecrübe, eğitim, insanlarla pratik çalışma, kendini aşma yoluyla gelir. Ve bu bizim bilinçli çabalarımızın en önemli olduğu yerdir. Profesyonellik, sürekli çaba ve çaba ile uzun süre şekillenir, ancak belirli bir andan itibaren bir psikoloğun kişiliğinin en değerli araçlarından biri haline gelir.
Dolayısıyla, bir psikoloğun bir meslek veya meslek olmadığı, aynı zamanda meslek ve mesleğin uyumlu bir birleşimi olduğu ortaya çıktı. Ve bu alaşımın nasıl olacağı sadece belirli bir kişiye bağlıdır.
