"Mutluluk" terimi ve mutlu olmanın gerçekten ne anlama geldiği hakkında en ufak bir fikri olmayan o kadar çok insan var ki, hatta daha da fazlası. Çok fazla insan, neye değmemesi gerektiğini düşünür ve tartışır. Kısacık bir konuşma ve şimdi, günler ve geceler boyunca, bir kişi farklı cevap vermenin nasıl gerekli olduğunu, rakibin haklı olup olmadığını vb.
“Farklı davransaydım ne olurdu” hakkında birçok düşünce - kendini yeme yavaş yavaş böyle başlar.
İnsanlar kendilerini başkalarıyla karşılaştırmayı, eşitlenmeyi severler. Birinin büyük bir evi, harika bir rüya işi, harika çocukları olduğu için endişelenmek, birinin sonsuz hareket ve seyahat ile yetinmesi. Ve bu arada meditasyon yapan kişi, ne birine ne de diğerine sahip olduğu ve hayatta böyle bir şey başaramadığı için kendine çürüyor, yanlış yolu seçti. Ve daha da kötüsü - hayattaki her şeyin istediğimiz gibi olmadığını anlamak ve diğer insanların başarıları hakkında arkadan iftira atmak, daha başarılı.
Mutsuz insanlar, "Evet, ailesinden aldı!", "Evet, patronla görüşüyor!", "Evet, her zaman şanslı!" Demeyi sever. Hayır, elbette, birisi sadece ebeveynleri ile şanslı olabilir veya aslında şans gülümsedi, ancak insanların büyük bir kısmı inanılmaz sayıda engelin, uykusuz gecelerin ve aşırı çalışmanın üstesinden gelerek başarıya ulaşır.
Kendiniz için dikkate alınması gereken önemli olan nedir? Öfori halinin sizi terk etmediği anı zihninizde yakalamak gerekir. Ve tam olarak gerektiğinde ona geri dönün.
Ve mutluluğun sırrı, insanların genellikle etraflarında fark etmedikleri küçük şeylerdedir. Maddi zenginliği takıntı haline getirerek, hayattaki pek çok önemli şeyi kaçırabilirsiniz. Bazen etrafa bakmak, etrafa bakmak faydalıdır. Yaprakları ılık güneşin nüfuz eden ışınlarından parıldayan, ilkbaharda açan kokulu çiçekler bir mucize değil mi? Bu bir mucize değil mi - büyülü ışıltılı yatak örtülerini anımsatan güzel gün batımları? Her gün uyanıp pencereden gelen güneş ışığının tadını çıkarmak bir mucize değil mi? Ve kışın manzara ne kadar güzel! Etrafta böyle bir peri masalı varken nasıl üzülebilirsin. Beyaz tuval şehirleri kaplar, etrafındaki her şeyi sihir ve rahatlıkla sarar. Ve yağmurda dışarıda yürümek ne güzel, temiz hava ilham veriyor ve rahatlatıyor. Deniz, çok geniş ve çok gizemli. Sevdiklerinizin gülümsemeleri. Sevilen biriyle kucaklaşmak. Bu mutluluk değil mi? Etrafta o kadar çok güzel şey var ki, sadece gözlerinizi daha geniş açmanız gerekiyor.
Birçok insanın yaptığı ana hata, yüksek sesle “Mutsuzum” diyerek gönülsüzce mutluluğu kendilerinden uzaklaştırmaları, böylece durumu daha da kötüleştirmeleri ve kendilerini çıkmaza sürüklemeleridir.
En sevdiğiniz çikolatadan bir parça lezzetli kahve ile en hoş hisleri verebilir ve en sevdiğiniz kompozisyonu da eklerseniz, böyle bir eğlenceye gerçekten bir zevk denilebilir. Ve aniden bir keder ve üzüntü duygusuna kapılırsanız, arkadaşlarınızı ziyaret etmeye ve iyi vakit geçirmeye davet edebilirsiniz. Veya şehirdeki en sevdiğiniz köşeyi ziyaret edebilirsiniz, kanatların büyüdüğü. Favori bir kafe, favori bir park, halka açık bir bahçe ya da belki sadece favori bir bank olabilir. Mutluluk etrafımızda, sadece görmek ve hissetmek istemek zorundasın.
