İç eleştirmen her insanın içinde yaşar. Bazı durumlarda bir savunma mekanizması görevi görür ve hatta bir kişinin bir tür tehlikeli duruma girmemesine yardımcı olabilir. Bununla birlikte, çoğu zaman, iç hoparlör sadece acıtır. İç eleştirmen nereden geliyor, aşırı aktivitesi neye yol açabilir?
İç eleştirmen nasıl oluşur?
Her insanın sık sık yapılan hataları hatırlatan sıkıcı ve kasvetli bir iç sesi vardır, en az hata için bile azarlar. Ancak bazı kişilerde zamanla kelimenin tam anlamıyla zihne hükmetmeye başlarken, diğerleri bu içsel eleştirmeni frenlemeye, onunla pazarlık etmeye veya onun homurdanmasını görmezden gelmeyi öğrenmeye çalışır.
İç eleştirmen nereden geliyor? Cevap banal ve basit: çocukluktan. Kendinden içsel memnuniyetsizlik, zihinsel homurdanma, kendini azarlama eğilimi, kendini suçlama alışkanlığı, kendini kırbaçlama, çocukluk yıllarından itibaren bir kişinin peşinden gelir. Bir çocuk için bu davranış ve böyle bir durumda sıkışıp kalmak atipiktir. Ancak çocuk, başkalarının görüşlerine, ebeveynlerinin yaptığı değerlendirmelere, kendisi hakkında yapılan konuşmalara vb. son derece bağımlıdır. Bunun temelinde, bir kişinin hayatını kelimenin tam anlamıyla zehirleyebilen iç eleştirmen büyümeye başlar.
Bir iç eleştirmen oluşturma süreci genellikle ebeveynler veya büyükanne ve büyükbabalar tarafından başlatılır. Çocuktan memnuniyetsizliğin gösterilmesi, ceza, sitemler, hakaretler, ağır iç çekişler ve çocuğa yanlış bir şey yaptığında kasvetli bakışlar, sürekli homurdanma, eğitme girişimleri, suçluluk, utanç - tüm bunlar iç eleştirmeni besleyen şey olur … Anaokulu öğretmenleri, çocuğu sürekli bir başkasıyla kıyaslayan akrabalar, okuldaki öğretmenler ve büyüme döneminde çocuğun etrafını saran diğer yetişkinler de bir iç eleştirmen oluşumunu etkiler.
İç eleştirmenin güçlü çocukluk duygularına veya izlenimlerine doğrudan ve sürekli bir bağımlılığı yoktur. Ancak bir çocuk suçlandığında, utandığında ve cezalandırıldığında zor bir durum yaşıyorsa, bu deneyimler iç eleştirmene daha da güç verecektir. Kızgınlık, korku, endişe, kaygı, umutsuzluk duygusu, suçluluk, içsel panik, üzüntü hissi, kendine veya etrafındakilere öfke - bu, içsel eleştiriye güç veren duygu ve duyguların tam bir listesi değildir. bu kişilik özelliğinin oluşumunu etkiler.
Daha sonra iç eleştirmen tarafından benimsenen çocukluktan tipik ifadelere örnekler:
- "Yine her şeyi mahvettin";
- “Yazık sana, beni utandırıyorsun”;
- “Yine derse hazır değilsin, asıl zavallı öğrencimiz ve değersiz bir çocuksun”;
- “Diğer çocuklar çok iyi çalışıyor, sen ise her zamanki gibi”;
- "Hala başaramayacaksın, neden saçma sapan şeylere zaman harcıyorsun";
- "Neden fikrinden bir şey çıkacağına karar verdin, bu işten vazgeç, hiçbir yeteneğin ve yeteneğin yok";
- “Her şeyin bu hale gelmesi senin kendi hatan, uymak zorundaydın”;
- "Sen aptalsın ve hiçbir şey anlamıyorsun";
- “Size çok çaba ve para yatırıldı ve siz bir aptal olduğunuz için öyle kaldınız”;
- "Yine uyuyakaldın ve geç kaldın, şimdi okulda seni azarlayacaklar, sen sadece bir tür keder ve cezasın, çocuk değil."
Çocuk için önemli olan yetişkinlerin desteği ve onayının olmaması, sadece kişinin büyüyen içsel inancını, öz saygısını etkilemekle kalmaz, aynı zamanda motivasyonu da yok eder, çok güçlü bir iç eleştirmen yetiştirir.
Zaman geçtikçe, çocukluktan gelen ifadelere, kurumda, işyerinde kendisine hitap eden bir kişi tarafından duyulan kelimeler birleştirilir. Özellikle etkilenebilir bireyler, çalışmaları veya yaratıcılıkları konusunda kendilerini ifade eden yabancıların fikirlerini bilinçsizce hatırlayabilir. Gerçekte, eleştiriyi algılamak çok zordur, özellikle etkilenebilir ve savunmasız bir kişinin zihninde sabitlenir, bu da iç eleştirmenin etkinliğinin gelişmesi için ek bir neden verir.
Zaten yetişkinlikte böyle öfkeli bir iç sesin tipik cümle örnekleri şöyle görünebilir:
- "Neden başarılı olacağıma karar verdim, yine de hiçbir şey başaramayacağım";
- “Neden harekete geç ve bir şeye başla, yine tam bir başarısızlık olacak”;
- "Ben değerli değilim";
- "Tamamen değersiz ve işe yaramazım";
- “Bugün berbat görünüyorum, evden bu şekilde çıkamazsın” vb.
Bir iç eleştirmenden oldukça sık cümlelerin "siz" e hitap etmesi dikkat çekicidir. Örneğin, kötü niyetli bir sesin ifadesi şöyle görünebilir: “Yeterli gücün olduğunu düşündün ama her şeyin anlamsız olduğunu, her şeyin çok riskli olduğunu ve senin için başka bir çöküş olacağını biliyordun”.
Bir iç eleştirmenin tehlikesi nedir?
Kural olarak, bir kişinin bilincindeki olumsuz olarak ayarlanmış bir iç ses, aşırı yorgunluk, duygusal tükenme, hastalık anlarında, ilgisizlik dönemlerinde, depresif ruh hali vb. Herhangi bir stresli/hoş olmayan durum, iç eleştirmeni uzun ve hüzünlü bir monoloğa zorlayabilir.
Bir kişi zararlı bir dahili konuşmacıyı nasıl kontrol edeceğini kesinlikle bilmiyorsa, eleştirmenin faaliyeti şöyle olabilir:
- düşük benlik saygısı, eylem korkusu;
- konfor bölgesinden ayrılma isteksizliği;
- herhangi bir şey için motivasyon eksikliği;
- geliştirmede gerçek bir duraklama;
- temelsiz kaygılar, deneyimler, kabuslar, olumsuza saplanmış nevrotik bir durum;
- ilerici olumsuz düşünme;
- iş veya yaratıcılık için istek ve güç eksikliği;
- kendiniz için hedefler belirleme isteksizliği veya bir hedefe, bir hayale ulaşmak için çok uzun bir yol;
- mahvolmuş yetenekler ve yetenekler;
- aynı hataların tekrar tekrar tekrarlanması, aynı türden hoş olmayan durumlara düşme, kazanılan deneyimin reddedilmesi.
Aktif bir iç eleştirmen, bir insanı sürekli olarak stresin etkisi altında bir uyumsuzluk durumunda yaşamaya zorlar. Bu, iç çatışmalar, komplekslerin gelişmesi ve diğer olumsuz durumların gelişimi ile doludur. Sürekli eleştiri akışı altında, beyin farklı çalışmaya başlar, bir kişi herhangi bir umut görmeyi bırakır, kendine ve etrafındaki dünyaya olan inancını kaybeder, otomatik olarak yaşamaya başlar. Bu nedenle, iç eleştirmeninizle müzakere etmeyi öğrenmek, dikkati ona odaklamamaya çalışmak ve hataları çok ciddiye almamak çok önemlidir.
