Hayatımdaki başka bir kişiyle ilgili olarak bir kez kabullenme deneyimledikten sonra, bu duyguları tekrar tekrar yaşamak istiyorum.
Diğerini değiştirmeye çalışmayın
Bir başkasını değiştirmeye çalışarak, bunu arzulayarak, burada ve şimdi yaşamıyoruz. Böyle anlarda, şimdiki anın ötesinde, yanımızda gerçek bir canlı kişinin olmadığı, bize yakın olan kişinin gerçekte kim olmadığı bir yerde yaşıyoruz. Ve asla farklı olduğu bu hayali dünyaya, bizim istediğimiz şekilde girmeyeceğiz. Diğerini değiştirmeye çalışırken, kafamızı çalışmaya zorlarız, düşüncelerimizi sonsuz sorularla doldururuz: Onu değiştirmek için ne, nasıl ve ne zaman yapmalıyım?
şimdiki zamanda yaşa
Anı yaşarken, sadece hayatımızdaki diğerinin varlığından zevk alırız. Ve şu anda onun ne olduğu bizim için hiç önemli değil. İyi ya da kötü, rahat ya da çelişkili, arkadaş canlısı ya da kızgın, mutlu ya da üzgün. Tüm bu nitelikler önemsiz hale gelir. Şu anda, ben ve sevdiğimiz - sadece öyleyiz. Benzersizliğin özü.
Şimdiki anda, burada ve şimdi, sevdiğimiz bir bütündür, o tüm hayatı boyunca ve bundan önceki birçok yaşamda geliştirdiği şeydir. Başka bir anda, zaten farklı bir bütünlük olacak çünkü hayat devam ediyor, bir insan değişiyor ve hayatının her anı ona yeni bir şey getiriyor. Ama aynı kişi olarak kalacak.
Ben ve diğer - benzersiz ve bütünsel
Kendisi kalır, benzersiz kalır. Katılabileceğimiz veya katılmayabileceğimiz kendi düşünceleri var. Temasa geçip birleşebileceğiniz kendi enerjisi var. Özel bir mizah anlayışı var ve birbirimizi anlayarak şakalar yapabiliriz. Ruhumuzla bakabileceğimiz kendi ruhu var. Kendi doğum lekeleri var ve onları bizimkilerle karşılaştırabiliriz. Ya da sadece burada ve şimdi onlara hayran olun.
Kabul et ve mutlu ol
Ötekini kabul ederek hiçbir şeyle mücadele etmiyoruz, hiçbir şeyi değiştirmeye çalışmıyoruz, bir değerlendirme yapmıyoruz, irademize tabi oluyoruz, yeniden şekillendiriyoruz. Bir kabul durumunda, imkansız görevlerimiz yoktur. Sadece izliyoruz. Kabullenme durumunda, sevdiklerimizle her zamankinden daha fazla temas halindeyiz. Onu olduğu gibi görüyoruz. Onu düzenli, kristal berraklığında bir bakışla görüyoruz.
Kabullenme hali bizi mutlu, doyumlu ve bütün yapar, çünkü böyle anlarda Evren, Evren ile temas halindedir.
