Sosyo-psikolojik gözlemler yapma sürecinde, pratikte grup karar verme yöntemlerinin bireysel olarak alınanlardan daha etkili olduğu defalarca kanıtlandı. Grup karar verme yöntemleri günümüzde kamusal yaşamın birçok alanında kullanılmaktadır.
Grup kararı olgusu
İlk kez, İkinci Dünya Savaşı sırasında Amerika Birleşik Devletleri'nde grup kararı gibi sosyo-psikolojik bir fenomenle deneyler yapıldı. Daha sonra endüstri, alıcıların bazı gıda ürünlerine ve özellikle etin yerini almaya çalışan yan ürünlere karşı tutumunu değiştirme görevi ile karşı karşıya kaldı. Deneye birkaç grup ev hanımı katıldı. Bir gruba sadece bu tür ürünlerin yararları ve et yerine yan ürün satın almanın istenmesi anlatılırken, diğer birkaç grupta tüm grubun katıldığı tartışmalar ve tartışmalar yapıldı. Bir süre sonra, birinci grupta önerilen yeni ürünlere yönelik görüşlerin sadece %3 oranında değiştiği, diğer gruplarda ise sakatat sadakatinin %32 oranında arttığı ortaya çıktı.
Bu fenomeni inceleyen psikologlar, bu fenomeni, birinci gruptaki tartışmaya katılan pasif katılımcıların, sosyal grup desteği olmadan ve yalnızca geçmiş deneyimlerine dayanarak bağımsız olarak karar vermeleri gerçeğiyle açıkladılar. Grup tartışmalarının üyeleri ortak bir karar almaktan kendilerini sorumlu hissettiler ve bu, düşünmenin ataleti ve yeniliğe karşı direnci zayıflattı. Herkes grubun geri kalanının da belirli bir çözümden yana olduğunu görünce, bu kendi konumunu güçlendirdi. Bu karar empoze edilmedi ve bu yüzden grup tarafından verildi.
Grup karar verme yöntemleri
Grup kararları vermek için şu anda birkaç temel yöntem kullanılmaktadır. Bu nedenle, "Beyin Fırtınası" veya "Uzlaşma" yöntemi, daha sonra bir fikir birliği veya kararın geliştirildiği, başlangıçtaki sistematik olmayan bireysel fikirlerin açık bir tartışmasına dayanır. Bazı durumlarda, görüşler yazılı olarak ifade edilir ve beş tur tartışma yapılır. Bu Beyin Fırtınası çeşidine "635" denir.
Tartışma için bol zaman olduğunda, Hedefli Tartışma Yöntemi kullanılır. Grup kararı, uzmanlar arasında açık bir tartışma sırasında verilir ve açık oylama ile belirlenir. Dezavantajı, bazı durumlarda yetkililerle yüzleşmeye yol açabilecek açıklıktır. En etkili yöntemlerden biri, grup üyelerinin herhangi bir çağrışımsal, hatta saçma ve mantıksız görüşlerini ifade edebildiği "Ters Çevirme Yöntemi"dir. Bu yöntem için liderin rolü çok önemlidir - büyük yeterlilik ve özel dikkat gerektirir.
Birden fazla isimsiz bireysel ifadenin kullanıldığı ve sonrasında yazılı olarak tartışmanın yapıldığı “Delphi Metodu” da popüler olanlara atfedilebilir. Birkaç turdan sonra, katılımcılar, kural olarak, kendilerine yöneltilen soruna ortak bir çözüm bulmayı başarır.
