Duygular bize zevk verir, diğer insanlarla birlik olur, olmanın mutluluğunu açar. Ama bazen yanlarında çok fazla acı getirirler.
Olumlu duygular hepimiz için kolaylaştırır. Çok az insan onlardan kurtulmayı düşünüyor - onları deneyimlemeyi seviyoruz. Ancak acı deneyimlerle bizim için çok daha zor. Çoğu zaman insanlar bunlara dikkat etmemeyi, onlardan bir an önce kurtulmayı, unutmayı, yasaklamayı, onlardan kaçmayı tercih eder.
Ancak paradoks, duygularımızın üstesinden gelmemiz gereken, savaşmamız gereken bir şey olmamasıdır. Duygular asla bizi yok etmek, hayatımızı mahvetmek için gelmez. Bu onların amacı değil. Duygular bizi bir şeylerle doldurmak ya da bize bir şeyler öğretmek için gelir. Duyguların deneyimi yoluyla kendimizi duyarız, kendimizi tanırız, kendimiz oluruz. Duygularımız kendimizin derin bir parçasıdır. Onları her zaman tanımıyoruz. Ama bizi her zaman tanırlar.
Duygularını bırak. Duygularına özgürlük ver. Diğeri karşılık vermese bile sevmenize izin verin. Size uygunsuz görünse bile, üzülmenize izin verin. Bunun için bir sebep olmasa bile neşenin ruhunuza girmesine izin verin. Korkarsan kork. Duygularınızın içinizden akmasına izin verin, size şu anda olduğunuz kişi olma özgürlüğünü vermelerine izin verin. Duyguların, yıllar içinde durgunlaşan ruhunuzdaki tüm gereksiz şeyleri temizlemesine izin verin. Duyguların seni doldurmasına izin ver, onları kabul et, olmalarına izin ver.
Duyularınıza açılmayı başarırsanız, özgür bir gemi olacaksınız. Kapınızı çalmak üzere olan veya sizi terk etmek üzere olan her şeyi kabul edebilecek ve bırakabileceksiniz. Kendinizi anlayabileceksiniz: nasıl bir şekle sahip olduğunuzu, hangi boyutta olduğunuzu, hangi malzemeden yapıldığınızı, neye dayanabileceğinizi ve yaşamınızda neyi başarabileceğinizi.
