Bir dakika içinde insan beyni binlerce düşünceyi işler. Bazılarını kendimiz çoğaltıyoruz, bazıları ise dışarıdan geliyor. Düşünce ve fiziksel sağlık arasında açık bir ilişki vardır. Hangi düşüncelerden kaçınılması ve empoze edilen tehlikeli düşüncelerin nasıl tanınacağı.
Böyle bir "psikosomatik hastalık" kavramı var - bu psikolojik kökleri olan ancak gerçek organlara yansıyan bir hastalıktır. Örneğin, bir kişinin sürekli olarak aşk cephesinde bir sorunu varsa, bu gerçekten kalp gibi bir organla ilgili bir soruna dönüşebilir. Solda sternumun arkasında (kalp bölgesinde) gerçek ağrı şikayetleri vardır. En ilginç şey, bu tür hastalıkların haplarla tedavi edilememesidir. Evet, ilaçlar durumu hafifletir, ancak hastalık tekrar tekrar ortaya çıkar. Sorununuz hakkında konuşmaya çalışın. Bir kez ve ayrıntılı olarak arzu edilmez. Konuşarak, buna kendiniz izin veriyorsunuz.
Çoğu zaman, bir öfke nöbetinde insanlar birbirlerine, "Seni duymak istemiyorum", "Seninle konuşmak istemiyorum" derler. Böylece kendilerini "kalplerinde" (kulaklar, boğazlar) konuştukları organların gerçek hastalıklarına programlarlar. Bu kelimelere verilen duygusal güç ve duygusal deneyimin derinliği önemli bir rol oynamaktadır. Ve bu kuvvet ne kadar güçlü olursa, orta kulak iltihabı, bademcik iltihabı, farenjit ve KBB organlarının diğer hastalıkları olasılığı o kadar yüksek olur.
Aslında, burada ve şimdi psikosomatik bir ağrı kazanmak zor değil. Medya, televizyon veya radyo reklamları aracılığıyla uzun süredir nörolinguistik programlamada başarılı olmuştur. Tabii ki, "psikosomatik dağıtımı" kendi içinde bir amaç değil, daha çok bir yan etkidir, ancak kimin için daha kolaydır. Reklamın "işe yaraması" için, tüm insan duyularını maksimum düzeyde kullanmak gerekir. Bilinçaltı düzeyde, bir kişi seçimini yapar ve bilinçli düzeyde, yalnızca müzik eşliğinde bir resim iletilir. Bu müzik eşliğinde "yapışacak" bir yer var. Reklamlarda kullanılan "şarkılar" ezberlenmesi kolaydır ve çoğaltılması kesinlikle zor değildir. Bence herkes hayatında en az bir kere kendini bir reklam sloganı söylerken yakalamıştır. Aslında bu daha sık oluyor, sadece büyük bir şehrin ritminde, buna dikkat etmiyoruz. Açıklamama izin ver. İlaçların reklamı, bir kişinin hastalığın vücut üzerindeki olumsuz etkisini hatırlamasını sağlar, böylece bir kişiyi bu duruma sokar. Ve görsel, işitsel ve kinestetik olarak (hastalığı görüyoruz, hastalığı duyuyoruz, hastalığı hissediyoruz).
Pop şarkılar bilinçaltına daha da derinlemesine nüfuz eder. İyi seçilmiş bir motif, hoş bir icracı, sesi hipnotize edici görünüyor. Şarkılar yaratılabilir ve yok edilebilir. Kendimizi tekrar tekrar şarkı alıntıları söyleyerek programlıyoruz ve ne yazık ki her zaman iyi şeyler için değil. Örneğin: "… Hastalansam da umurumda değil, kutuları kendi üzerime koyabileceğim"; "Senin için kendimi her gün azarlıyorum. Ve bir aptalın kafasındaki sıcaklık”; "Kar yağıyor. Kar gider. Yanaklarıma vuruyor, bana vuruyor. Çok hastayım, ateşim var. Durup seni bir aptal gibi bekliyorum”; "Tu-Lu-La, Tu-Lu-La rüzgarla kafama uçtu." Bu tür birçok eser var, her zaman anlamlarını araştırmıyoruz. Böyle bir şarkı mizahi veya alaycı bir karakterin gölgesinde kalsa bile “aktif” olmaktan vazgeçmez. Bilinçaltının mizah anlayışı yoktur, her şeyi kelimenin tam anlamıyla alır. Ona hasta olduğunu söyledin (tekrar), hasta.
