Popüler bilgelik, "Cüzdanınızdan ve hapishanenizden vazgeçmeyin" diyor. Çok uzak olmayan yerlere gitmiş bir insan bir daha asla eskisi gibi olmayacak. Hapishanenin atmosferi, tüm sakinlerinin kişiliği üzerinde belirli bir iz bırakır.
Bir hapishane bir mahkumu nasıl değiştirir?
Hapishanede olmak, bir kişinin psikolojisini, karakterini ve dünya görüşünü kökten değiştirir. Kişi ahlaki olarak güçlense bile, bu değişiklikler genellikle daha iyi değildir. Hücre hapsi genel olarak delilik olabilir. Beş yıl hapis yattıktan sonra psişede geri dönüşü olmayan değişiklikler meydana gelir, kişiliğin bireyselliği kaybolur, kişi hapishane tutumlarını kendine alır ve bu tutumlar çok sıkı oturur.
Tekrarlayan suçluların çoğu, hapse geri dönmek için bilinçsiz bir şekilde yakalanma ihtiyacı duyar. Vahşi doğada, onlar için alışılmadık, değişken, nasıl davranılacağı ve nereye gidileceği belli değil. Belki de zor verilen hapishanede belirli bir statü ve otorite kazanıldı. Özgürlükte bu statü hiçbir şey ifade etmez, toplum eski bir mahkumun damgasını empoze eder. Dışarıdan, hapishanede olan insanlar da değişir: genellikle soğuk, dikenli bir görünüme sahiptirler, birçoğunun dişleri kırılmış ve iç organları kırılmış olarak geri dönerler.
Cezaevi personelinde psikolojik değişiklikler
Islah işçileri de zihinsel olarak deforme olmuşlardır. Geçen yüzyılın yetmişli yıllarında Amerikalı psikologlar tarafından yürütülen ünlü Stanford Hapishane Deneyi dikkate değerdir. Üniversite koridorunda kurulan şartlı cezaevinde gönüllüler tutuklu ve gardiyan rollerini üstlendiler. Rollerini çabucak kavradılar ve zaten deneyin ikinci gününde mahkumlar ve gardiyanlar arasında tehlikeli çatışmalar başladı. Gardiyanların üçte biri sadist eğilimler gösterdi. En güçlü şok nedeniyle, iki mahkumun önceden deneyden çıkarılması gerekti; birçoğu duygusal sıkıntı geliştirdi. Deney vaktinden önce tamamlandı. Bu deney, durumun bir kişiyi kişisel tutumlarından ve yetiştirilme tarzından çok daha fazla etkilediğini kanıtladı.
Hapishane gardiyanları hızla kaba, sert, baskıcı hale gelirken aynı zamanda muazzam psikolojik stres ve sinir stresi yaşarlar.
Ceza infaz görevlileri genellikle mahkûm alışkanlıklarını benimser: jargon, müzik tercihleri. İnisiyatifi kaybederler, empati kurma yeteneklerini kaybederler, sinirlilik, çatışma, duygusuzluk artar. Bu tür zihinsel deformasyonun aşırı şekli, gardiyanların saldırı, hakaret, kabalık, sadizmdir.
