Bilim adamlarının insan beyninin tüm gizemlerini açıklayabilmeleri pek olası değildir. Muazzam gizli kaynaklara sahip bu benzersiz araç, en şaşırtıcı şeyleri yapabilir. Heykeltıraşlar ve sanatçılar ölümsüz şaheserler yaratırlar ve yazarlar, kurgusal dünyaları tanımlayan veya geleceğin olaylarını oldukça doğru bir şekilde tahmin eden benzersiz sanat eserleri yaratırlar. Şaşırtıcı bir şekilde, bir kişinin yalan söyleme eğilimi, beynin yaratıcı yeteneklerinin bir tezahüründen başka bir şey değildir.
Masal üretmek beyin için kolay bir süreç değil, aksine çok zor bir iştir. Çevreyi olduğu gibi değerlendirmek ve tanımlamak, onu kurgusal olaylar ve gerçeklerle donatmaktan çok daha kolaydır. Yalan söyleyen bir kişi ne sıklıkta durdurulur: "Gerçeği söylesen iyi olur, yalan söylemeyi hiç bilmiyorsun!"
Gerçekten de herkes yalanlarını inandırıcı bir hikayeye dönüştüremez. Burada kendinizi ele vermemek için birçok faktörü kontrol etmeniz gerekiyor. Bu, duygularınızın ve yüz ifadelerinizin yönetimi ile kendi hafızanızı yönetme yeteneğidir. Bir yalanın gerçek görünmesini sağlamak için, gelecekte seçilen seçeneğe bağlı kalmanız için ona o kadar çok inanmanız gerekir.
Kolayca ve doğal olarak yalan söyleme yeteneği, oyunculuk yeteneğine benzer. Ancak başarılı bir oyuncu olmak için de uzun süre eğitim almanız gerekir. Birçok insan, yalnızca çekiciliklerine ve anında beste yapma yeteneklerine güvenerek başkalarını yanıltmaya çalışır. Bu tür yalanlar, kural olarak, çabucak tanınır ve anlatıcıya olan güven, ilgi ve saygı azalır.
Bu nedenle, değerli yaratıcı kaynakları boşa harcayarak beyninizin önüne dayanılmaz görevler koymaktan doğruyu söylemek daha karlı. Serbest bırakılan yaratıcı enerji, örneğin bebeğiniz için yeni bir peri masalı oluşturmak gibi daha ilginç etkinliklere yönlendirilebilir.
Şaka değil ki, belki de icat edilen çocuk hikayesi bir gün dünyanın en çok satanı olacak ve adınızı yüceltecek. Her durumda, başkalarının gözünde otorite kazanırken, yalan söylemek en ideal itibar üzerinde silinmez bir leke bırakacaktır.
