Artık internetin yardımıyla herkes sınıf arkadaşlarının ve öğrencilik yıllarının arkadaşlarının kim olduğunu öğrenebilir. Ve sonunda, ilginç bir gerçek ortaya çıkabilir: Lisede ve üniversitede üç derece ile okuyanların çoğu, iş dünyasında finansal başarı elde etti veya kamu hizmetinde mükemmel bir kariyer inşa etti. Ama mükemmel bir öğrenci olan ve üzerlerine büyük umutlar bağlananlar, gökten yıldızları, hatta dilenciyi bile almazlar. Bu neden oluyor?
Gerçek hayat bir okul veya üniversite değil
Herhangi bir eğitim kurumunda, öğrencinin her zaman A'lara ve öğretmenlerin ve mentorların övgülerine güvenebileceği açık ve anlaşılır bir kurallar sistemi vardır. Ancak, alma materyalinin duvarlarının ötesine geçme zamanı geldiğinde, çalışkan öğrenciler (mükemmel öğrenciler) bir aydınlanma yaşarlar. Artık kimsenin onları övmeyeceğini anlıyorlar. Ve genel olarak, bir şeyi öğrenme ve onu bir öğretmene kaliteli bir şekilde yeniden anlatma yeteneği pratikte çok az şey yapar. Bu temelde, birçok mükemmel öğrenci bir kimlik krizi yaşayabilir ve bunun sonucunda kariyerleri en başından yürümeyebilir.
Ama C sınıfı öğrencilerinin böyle sorunları yok. Kural olarak, eleştiriye karşı daha dirençlidirler (alışkındırlar), risk almaktan ve hata yapmaktan o kadar korkmazlar. Ve genel olarak, bir okul sertifikasındaki üçüzler, yalnızca bir kişinin çok, çok başarılı olduğu çalışma, ilgi alanları ve hobilerden daha önemli başka bir şeye sahip olduğunu söyleyebilir.
Mükemmel öğrenciler için okul ve derslere ve derslere hazırlık, yaşadıkları en önemli şeydir. Ve çalışma sona erdiğinde, neyin doldurulacağı net olmayan bir boşluk ortaya çıkar.
Ve bahsetmeye değer bir önemli nokta daha var: mükemmel öğrenciler çoğunlukla mükemmeliyetçidir ve bu özellik başarıya gerçekten katkıda bulunmaz. Hızlı tempolu dünyamızda, basit bir görev üzerinde saatlerce oturup, mükemmelliği elde etmeye çalışmak, geride kalanlar arasında yer alır. Bu süre zarfında, her şeyi tedavi etmesi daha kolay olan insanlar, bu tür beş veya on görevi tamamlayabilecektir (ideal olmasa da, ama kimin umurunda). Ve eğer mükemmel öğrenciler yeniden inşa edemezlerse, kesinlikle kovulacaklar.
Buna ek olarak, mükemmel öğrenciler her şeyi dürüstçe yapmaya, yalnızca bilgilerine güvenmeye alışkındır. Ve bu aynı zamanda gerçek hayattaki en iyi taktik değil. Öte yandan, C sınıfı öğrenciler genellikle kurnazlık yaparak, kendilerini kandırarak, hileye başvurarak günah işlerler ve bu sayede kendileri için kabul edilebilir notlar alırlar. Böylece, çocukluktan itibaren zihinlerinde, aldatmanın, istediğinizi önemli bir çaba harcamadan elde etmenizi sağlayan çok etkili bir araç olduğu inancı sabittir. Hayatta, bu inanç, garip bir şekilde yardımcı olur. Buna bakarsanız, birçok yaşam durumunda aldatma, bir tür hile kodunun rolünü oynar. "Köşeleri kesmenize" ve daha dürüst rakipleri atlamanıza izin verir (aldatma için ciddi bir ceza genellikle uygulanmaz).
Herkes hak ettiğini mi hak ediyor?
Ne yazık ki, eski mükemmel bir öğrencinin alkolik olduğu, annesiyle birlikte yaşadığı, kütüphaneci veya hatta kapıcı olarak çalıştığı ve daha fazla bir şey talep etmediği durumlar nadir değildir. Ancak bu tür insanlar hakkında konuşma yapıldığında, dil bir şekilde bunu hak ettiklerini iddia etmeye dönmez ve genel olarak her şey tam da olması gerektiği gibi olur. Çoğu zaman, bu insanların kaderinin farklı olabileceği, potansiyellerinin tamamen onların hatası yüzünden ortaya çıkmadığı görülüyor. Görünüşe göre toplum başka, daha az katı ve kayıtsız olsaydı, o zaman belki de bu insanlar yeteneklerini ve yeteneklerini sonuna kadar gerçekleştirebilirlerdi.
C sınıfına gelince, elbette, bazı kişisel niteliklerinin yardımıyla liderlik pozisyonlarına girebilirler, ancak gerçekten yetkin liderler olacakları gerçeği değil. Ve beceriksizlik, ne derse desin, iyi değildir, uzun vadede yıkıcıdır.
Ek olarak, eski C-öğrencilerinin başarısının nedeni, basitçe abartılı bir istek ve başkalarının pahasına kâr etme yeteneği olabilir (aynı yönetici eski mükemmel öğrenciler pahasına). Ama bu gerçekten saygıyı hak edebilir mi?
Bütün bunlardan çıkan sonuç şudur: Eğitim sisteminin sağladığı bilgi ve beceriler (istihdam garanti edilmemek kaydıyla) aslında işe yaramaz olabilir. Ve bu, sanki bunu hissediyormuş gibi, çalışmalarına çok vicdanlı davranmayan C-sınıfı öğrencilerinin işine geliyor. Öte yandan, mevcut durum göz önüne alındığında, mükemmel öğrencilerin A almak için gösterdikleri çabalar değer kaybetmiştir. Ve böyle bir devalüasyon, dünün mükemmel öğrencisini düpedüz bir kaybedene dönüştürme sürecini başlatma konusunda oldukça yeteneklidir.
