Gurur, insana kendisinin en iyisi olduğunu düşündürür ve sadece onun görüşü doğru olabilir. Din açısından kabul edilemez, ancak psikologlar da bu karakter özelliğinden kurtulmaları gerektiğini söylüyorlar.
Bir yandan, gurur neredeyse yenilmez bir günahtır, çünkü karakterinde bu özelliğin mevcut olduğu bir kişi asla pes etmez ve yanlış yapıyor olabileceği fikrini kabul edemez. Onu ikna etmek, hatta kırmak daha da zordur. Öte yandan, yabancılar gururlu bir adamla baş edemeseler de, kendini yok edebilir, hayatını mahvedebilir ve onu seven ve takdir eden herkesi yabancılaştırabilir. Gururun yolu yalnızlığın yoludur.
Gururlu insanlar genellikle alçalırlar. Eleştiriyi kabul etmezler ve her şeyi mükemmel yaptıklarına içtenlikle inanırlar ve kötü niyetli kişilerin ya kıskanç ya da aptal olduğuna inanırlar. En iyi ihtimalle, bir kişi hareketsiz durur, ilerlemez ve en kötü ihtimalle becerilerini ve bilgisini kaybeder. Gururlu bir adam başarıya ulaşsa bile, onu uzun süre tutamaz. Böyle bir insan hatalarından ders çıkarmaz ve çoğu zaman her zaman aynı tırmıkla adım atarak hayatını mahveder. Böylece akıllı ve yetenekli bir oyuncu, yönetmeni dinlemeden, provalara ve filme almaya sürekli geç kalma ve her şeyin sadece onun etrafında döndüğüne içtenlikle inanmadan kariyerini mahvedebilir.
Gurur kişiliği yok edebilir ve iyi ilişkileri yok edebilir. Çok az insan, kendini başkalarının üzerine koyan kibirli bir kişiyle uzun süre kalabilir, çünkü böyle bir ilişki sessiz de olsa sürekli aşağılama ile ilişkilidir. Sevdiklerinizle kavgalar, işte sürekli çatışmalar, aşk ilişkilerinin yıkımı - psikoterapi açısından gururundan kurtulamayan bir kişiyi bekleyen budur.
Psikologlar gurur ve gururu birbirine karıştırmamak konusunda uyarıyorlar. İnsan kendine saygı duymalı, kendini sevmeli ve takdir etmelidir. Ama aynı zamanda, diğer insanların itibarını tanımak, hatalarınızı görmek ve düzeltmek, gelişmek önemlidir. Bu gururdur, kibir ve bencillikle tamamlanmaz.
