"Manevi gıda" ifadesi uzun zamandır o kadar tanıdık hale geldi ki, insanlar bazen bu kavramın arkasında ne olduğunu ve onu almanın bu kadar önemli olup olmadığını düşünmezler. Belki de ötesine geçme ihtiyacının ortadan kalktığı bir yaş veya başka bir sınır vardır?
Her zamanki anlamda yemeğin ne olduğunu açıklamaya gerek yok. Fiziksel bedenin büyümesi ve gelişmesi için besleyen, doyuran, enerji veren budur. Onsuz, vücut zayıflamaya, ağrımaya ve solmaya başlayacaktır. Uzun süreli yiyecek eksikliği ölüme yol açar. Bunlar kimsenin kanıtlamak zorunda olmadığı basit gerçeklerdir. Ancak herkes manevi gıdanın insan, bilinç, zihinsel gelişim için daha az şey ifade etmediğini düşünmüyor.
Manevi gıda ne içindir?
Kişi bu kavram altında saklı olanı almazsa gelişmez, ruhsal olarak gelişmez ve nihayetinde alçalır. Çocukların koşullar nedeniyle erken yaşta toplumdan izole edildiği yaygın olarak bilinen durumlar vardır. Topluma geri döndüklerinde ezici bir çoğunluğu ne entelektüel ne de psikolojik olarak yaşıtlarına yetişememiştir. Ne yazık ki, R. Kipling'in "Orman Kitabı"nda anlattığı harika hikaye bir peri masalından başka bir şey değil.
Rudyard Kipling'in Orman Kitabı, Rusya'da Mowgli olarak da bilinir.
Ancak yetişkin olmak bile, ruhsal gıdadan yoksun bırakılmış bir kişi, buna duyulan ihtiyaç, kişisel niteliklerinde ruhsal gelişimde durmamış birine göre önemli ölçüde daha düşüktür. İhtiyaçları "tüket ve çoğalt" formülüne indirgenmiş bir kişi, öncelikten çok farklı değildir.
Birçoğu Yeni Ahit'teki "Kutsanmış ruhta fakirler, çünkü cennetin krallığı onlarındır" ifadesini hatırlıyor, ancak herkes anlamını anlamıyor. Alexey Pavlovsky, "Gethsemane Bahçesinde Bir Gece" adlı kitabında ilginç bir yorum yapıyor.
Kitap, Eski ve Yeni Ahit'in en ünlü konularının orijinal yorumlarını sunar.
“Ruhtaki dilenciler”, ruhu aç olanlardır; yiyecek gerektirir. Ve ruh için, doğal olarak, sadece manevi gıda uygundur. Ruhsal olarak büyüme ihtiyacı hisseden, sürekli kendi gelişimi için çabalayan, ruhun gerçek yüksekliklerine yükselebilen bu insanlar.
Manevi gıda olarak kabul edilenler
Bu kavramı, insanlığın tüm varoluş tarihi boyunca biriktirdiği kültür ve sanatın başarıları olarak adlandırmak gelenekseldir. Ve doğru. Ancak böyle bir tanım tamamen tamamlanmış sayılmaz.
Manevi gıda, bir kişinin kişisel, kültürel, ahlaki potansiyelini artırmasını sağlayan şeydir. Ve bu sadece edebiyat, müzik, bilim ve insan kültürünün diğer başarıları değil.
Her şeyden önce, prizmadan medeniyetin tüm başarılarını algıladığı kişinin kendisinin manevi deneyimidir. İzlenimleri, yansımaları ve deneyimleri kültürel değerlerin algılanması için bir ön koşuldur. Ve elbette, kişisel yaratıcılığı ruhsal gelişimde önde gelen rollerden birini oynuyor. Edebi bir eser yaratıp yaratmadığı veya sadece bir yazlık evi donatıp donatmadığı o kadar önemli değil. Her durumda, bu farklı bir ölçekte de olsa yaratıcı bir eylemdir. Ve yaratıcılıkta, kendini ifade eden bir kişi özünü, etrafındaki dünyayı ve insanları daha iyi anlayabilir. Ve bu, erken çocukluktan yaşam devam edene kadar olur.
