Histerik kişilik bozukluğundan muzdarip bir kişi, kendine dikkat çekmek için mümkün olan her yolu dener. Bu hedefe nasıl ulaşılacağı önemli değil: parlak giysiler, meydan okuyan davranışlar veya başka bir şey yardımıyla.
Histerik kişilik bozukluğu olan birini nasıl tanıyabilirim?
Erken çocukluktan itibaren, bu tür insanlar zengin bir hayal gücü ve insanları çevrelerinden ve ayrıca çizgi filmlerden ve filmlerden gelen karakterleri taklit etme arzusuyla ayırt edilir. Daha büyük bir yaşta, genellikle çeşitli maceralara katılırlar. Davranışları teatrallik ve bahane ile karakterizedir. Her türlü, hatta önemsiz durumu çok ciddiye alırlar.
Histerik kişilik bozukluğu olan insanlar kendi önemlerini abartırlar. Çok nadiren başkalarının görüşlerini dikkate alırlar. Herhangi bir uygun durumda, kendilerini kanıtlamaya çalışırlar, bir kopya eklerler. Yerinde olup olmayacağı önemli değil. Bir anlaşmazlıkta, bu tür insanlar daha bilgili görünmeye çalışarak çok yüzeysel gerçekler üzerinde çalışırlar.
Genellikle sebat gerektiren görevlerden vazgeçerler. Meslek seçerken genellikle amatörce bir mesleği tercih ederler. Böyle bir kişinin sadece dün ısrarla şımarttığı yeni bir hobi, bugün "daha sonra" ertelenebilir.
Böyle bir insan çok çabuk aşık olur ve çabuk soğur. Ergenlik döneminde birçok romantizm olabilir. Uzun süreli ilişkiler için bir eğilim yoktur. Yüce bağlılıklar genellikle, sahip olmadığı bir ortağa olumlu nitelikler atfedildiğinde ortaya çıkar. Aynı zamanda, saf ve insanlara kolayca bağlanır.
Histerik kişilik bozukluğu olan bir kişi tek bir şey tarafından yönlendirilir - mümkün olduğunca kendine dikkat çekme arzusu. Tüm eylemlerinin temeli budur. Gösteriş yapmak için parlak giysiler, kışkırtıcı davranışlar, bilim ve sanattaki "derin" bilgileri kullanır. Böyle bir kişinin tüm dikkati yalnızca dış tezahürlere verilir, bu nedenle içinde boş, hatta çoğu zaman sefil ve sefildir.
Histerik kişilik bozukluğu tedavisi
Bu durumdaki birini tedavi etmek zor olabilir. Her şeyden önce, bir psikiyatrist geniş deneyime sahip olmalı ve alanında profesyonel olmalıdır. Hemen hemen tüm hastalar, bazen patolojik bir biçimde yalan söyleme eğilimi gösterir. Grup veya bire bir terapinin onlara yeni bir hayat gösterdiğini ve sadece birkaç seanstan sonra büyük değişiklikler yaşadıklarını söyleyebilirler. Psikiyatrist, bu tür insanlarla uğraşırken onlara etkili bir şekilde yardımcı olmak için mesafeyi korumalıdır.
Hasta bu rahatsızlıktan muzdarip olduğunu fark ederse, tedavisi çok daha kolaydır. Davranışta belirli bir teatrallik hala kalır, ancak genel olarak, terapi seanslarından sonra bir kişi içsel uyum kazanır ve başkalarının dikkatini çekmeyi bırakır.
