Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), belirtileri ilk olarak okul çağında ortaya çıkan davranışsal ve nörolojik bir bozukluktur. Kural olarak, bu sendrom bir kişi büyüdüğünde kaybolur, ancak bazı durumlarda hayatı boyunca ona eşlik eder.
Talimatlar
Aşama 1
Dikkat eksikliği bozukluğu çalışması, bilimde nispeten genç bir yöndür. Bu nedenle henüz DEHB için net bir tanı kriteri yoktur. Ancak, sendromun varlığının gerçekleşebileceğini düşündüren bir takım işaretler vardır. Tüm bu belirtiler, ancak farklı yerlerde (evde, okulda, akraba ziyareti) ortaya çıktıklarında, çocuğun yaşama uyum yeteneğini önemli ölçüde azaltırsa, bozukluğun belirtileridir. Erkekler bu bozukluğa kızlardan çok daha sık sahiptir. Bunlar arasında DEHB sendromlu çocukların sayısı kural olarak 3-9 kat daha fazladır.
Adım 2
Dikkatsizlik. Dikkat eksikliği bozukluğu olan bir çocuk, adından da anlaşılacağı gibi, uzun süre tek bir aktiviteye konsantre olamamaktadır. Ders vermek onun için zordur, her zaman bir filmi veya programı sonuna kadar izleyemez. Herhangi bir önemsemeden dikkati dağılır, bu da tüm dikkati hemen kendisine çeker. Önemli şeyleri odakta tutamama nedeniyle, böyle bir çocuk bazen dalgınlık ve unutkanlık gösterir. Sorumlulukları ve eylem planları hakkında akranlarından çok daha sık hatırlatılmaya ihtiyacı var.
Aşama 3
dürtüsellik. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocuklar tutarlı olmayabilir. Pek çok günlük durumda kendini gösteren çok sabırsızlar. Sırasını beklemek onlar için zordur, yemek soğurken dayanamazlar, bazı sorunların çözümüne, koşullarını incelemeden ve eylem talimatlarını sonuna kadar okumadan yakalarlar. Bu karakter özelliğinin bir kısmı duygusal dengesizlik, ani ruh hali değişimleri veya "sıfırdan" kaprislerdir. Tabii ki, tüm çocuklar bir dereceye kadar bu niteliklere sahiptir. Ancak DEHB'li bebeklerde düzenli olarak daha sık görülürler.
4. Adım
Hiperaktivite. Hiperaktivite belirtileri olan okul çocukları, öğretmenler ve sınıf arkadaşları için büyük bir baş ağrısıdır. Enerjileri her zaman bir davranış bozukluğunun işareti değildir, ancak istisnasız hemen hemen tüm durumlarda, çocuğun aşırı aktivitesi sınıftaki sorunlarına katkıda bulunur. Huzursuzluk, konuşkanlık, etrafta koşmak, el sallamak, nesneleri döndürmek gibi çok sayıda "gereksiz hareketin" varlığı hiperaktif çocukların elinde o kadar sık kendini gösterir ki, normal öğrenmenin ve akranlarıyla iletişimin önünde bir engel haline gelirler.
