Son zamanlarda, aile içi şiddet vakaları hakkında medyadan, kişisel iletişimden, İnternetteki yazışmalardan giderek daha fazla bilgi edinmek gerekiyor.
Geleneksel olarak ailenin reisi olarak kabul edilen bir kişi - koca, baba - hane halkını, onları korkutmayı, üzerlerinde tam kontrol sağlamayı ve intikam alabileceği "kırbaçlanan çocuklara" dönüştürmeyi amaçlayan fiziksel, psikolojik, ekonomik baskıya maruz bırakır. Sosyal uyumdaki başarısızlıklar. Aile içi saldırganın kurbanları her zaman ondan (fiziksel veya psikolojik olarak) daha zayıf hale gelir, aile üyeleri: eş, çocuklar, yaşlı ebeveynler, aile bakımı altındaki engelli akrabalar.
Böylece bir rol dağılımı ortaya çıkar: “tecavüzcü - mağdur (kurbanlar)”. Bu ilişkilerdeki tecavüzcü şu özelliklerle karakterize edilir: gizli bir aşağılık kompleksi; aile içi şiddete başvurma haklarına güven; zihinsel yaşamlarına düşük takdir veya tam dikkatsizlik; kendini kontrol edememe, herhangi bir nedenle ortaya çıkan hayal kırıklığını bir an önce aşma ihtiyacı. Aile üyelerinin eylemlerine karşı tamamen direnmemesiyle, onun adına şiddet artıyor: giderek daha sık işleniyor ve giderek daha acımasız biçimler alıyor.
Mağdur rolünü oynayanlar düşük benlik saygısı gösterme eğilimindedirler; saldırganın eylemlerini haklı çıkarmak; Aile içi şiddetin normalliğine ve yardım için bekleyecek hiçbir yerleri olmadığına inandıklarını göstermek. Çoğu zaman, dövüldükten sonra bile, aile ilişkileri hakkında yanlış kanılara sahip olarak kolluk kuvvetlerine gitmezler. Bu gibi durumlarda aile içi şiddet başkalarından gizlenerek yıllarca devam edebilir.
