Bir yetişkinin ve bir çocuğun davranışı çok farklıdır. Ancak yetişkinlikte bile birileri bazen bilinçsizce davranır, ancak hala okuldayken sorumluluk almayı öğrenenler vardır. Bir insan fiziksel yıllardan değil, katlanmak zorunda kaldıklarından büyür.
İnsan değişim süreci yavaş yavaş gerçekleşir ve mesele fiziksel dönüşümde değil, psikolojik çağdadır. Önce çocuksu dikkatsizlik, sonra gençlik maksimalizmi var, ama yavaş yavaş tüm bunların yerini hoşgörü ve sakinlik alıyor. 15 yaşında düşüncelerinizi dürüstçe ifade edebiliyorsanız, 20'den sonra başkalarını hesaba katmanız gerekir, çünkü refah genellikle onlara bağlıdır.
Yaş ve sorumluluk
Psikologlar genellikle büyümeyi bireyin omuzlarına düşen yükümlülüklerle ilişkilendirir. Bir kişi ne kadar çok işlev üstlenirse, o kadar hızlı büyür. Çocuklukta bir çocuğun kendi sorumlulukları varsa, bir şeyler yapması gerektiğini, kimsenin onun yerini alamayacağını anlarsa ve yerine getirilmemesi korkunç sonuçlara yol açarsa, bağımsızlığı çabucak öğrenir. Ebeveynler çocuğu stresten korursa, her an sigortaya hazırsa, bebek büyümeyi reddeder, onun için karlı değildir.
Bir aileye sahip olmak, çocuklar sizi çok çabuk büyütüyor. Evde bir eş, çocuklar ve boş bir buzdolabı beklerken, kişi gücünü harekete geçirir, bir çıkış yolu arar, kararlar verir ve bu onu bir yetişkin yapar. Sosyal işlevlerden vazgeçememe, birini kazanma ve destekleme ihtiyacı psikolojik yaşın artmasına büyük katkı sağlar.
hayatın yoğunluğu
Her insan kendi hızında yaşar. Biri yılda çok az, biri çok fazla yapar. Hızlı modda yaşayarak daha yoğun bir şekilde olgunlaşırsınız. Olaylar ne kadar çok geçerse, o kadar çok koşullar yaşanır, deneyim o kadar hızlı birikir, dünyevi bilgelik ortaya çıkar. Bu, sık sık hareket eden, insanları kolayca anlayan, takımlara nasıl uyum sağlayacaklarını bilen ve büyük zirvelere ulaşan çocuklarda açıkça görülür.
Herhangi bir deneyim, daha bağımsız ve önemli olma fırsatı sağlar, ancak teorik bilgi ile pratik becerileri birbirine karıştırmaya gerek yoktur. Bazen bir insan eğitim alır, çok kitap okur, onlarca seminer alır ama aynı zamanda aldığı her şeyin farkına varmaz. Bu büyümeyi desteklemez, sadece bilinçaltında boşta duran aletlerin sayısını artırır. Sadece aktivite değişme fırsatı verir, sadece başarılar ve hatalar çok önemli bir deneyim verir. Çalışmak, öğrendiklerini pratikte uygulamak, süreci iyileştirmek, değişiklik ve ayarlamalar yapmak önemlidir.
Yetişkin, yalnızca kendine güvenen, başkalarının görüşlerine bağlı olmayan, yaşam için rahat koşullar yaratabilen ve gelecekte ne istediğini anlayan, yarınını çok daha iyi hale getirmeye çalışan bağımsız bir kişidir.