Bebeğin ilk doğum gününden itibaren sadece onunla ilgilenmiyoruz, aynı zamanda onunla ilişkiler kuruyoruz. Bir yetişkinle, en azından sezgisel düzeyde, ancak bir bebekle nasıl ilişki kurulacağını anlıyoruz … Nedense, her şeyin farklı olması gerekiyor gibi görünüyor. Hemen cevap veremeyecek ve görünüşe göre ona ne söylediğinizi gerçekten anlamıyor … sonuçta …
Çocuklar o kadar çok samimiyet, enerji ve bireyselliğe sahipler ki… yetişkin olduklarında her şey nereye gidiyor?
Gerekli
Çocukla uyumlu bir ilişki kurma arzusu
Talimatlar
Aşama 1
Çocuğunuzla konuşun. Çocuk için dünyaya bir rehber olduğunuzu anlamak önemlidir, ona açarsınız. Ve ilk başta size cevap vermemesi önemli değil - ebeveynlerinin sesine, konuşmaya alışır, sözlü bilgileri işlemek için tasarlanmış beyin yapıları aktif olarak gelişir. Böylece çocuğun zihinsel gelişimine katkıda bulunursunuz. Konuşma yoluyla, çocuk duyguları algılamayı öğrenir. Etrafında neler olduğunu, ne gördüğünü, ne hissettiğini anlat. Bir şeye üzülüyorsanız, bunu söyleyebilirsiniz - bu sözlü ve sözlü olmayan arasındaki bağlantıyı güçlendirecektir. Bilgilerin çelişkili olmaması gerektiğini hatırlamak önemlidir - tüm vücudunuz, yüz ifadeleriniz, tonlamanız üzgün olduğunuzu gösteriyorsa - o zaman ruh haliniz aynı kategorilerde tanımlanmalıdır, örneğin, "Anne bugün biraz üzgün…" ve "Hiçbir şey olmadı. Her şey yolunda … "Çakışan bilgiler göndererek, duyguları tanımayı öğrenmeyi zorlaştırıyorsunuz ve çocuk büyüdüğünde kendine güvenmesi zor olacak - o kendi duyguları tarafından değil, önemli bir kişinin sözleri tarafından yönlendirilecektir.
Adım 2
Doğumdan itibaren çocuklar duygularında dürüsttür. Yetiştirme sürecinde onları saklamayı, değiştirmeyi, bastırmayı öğrenirler. Bebeğin tepkisinden pek hoşlanmasanız bile - duygularını kabul edin, kızmaya ve çığlık atmaya hakkı var … Göreviniz çocuğa onları sosyal olarak kabul edilebilir bir şekilde ifade etmesini öğretmektir, ancak kamuflaj değil. Çocuk davranışlarını, ihtiyaçlarına yönelik tepkilerinize göre oluşturur. Bir çocuk, örneğin bir şey satın almadığınız bir mağazada bağırmak gibi, teşvik etmediğiniz tepkileri tekrar tekrar gösteriyorsa, bu, bir yerde, istediğinizi bu şekilde elde edebileceğinizin öğrenildiği anlamına gelir. Bunu ne zaman pekiştirmeyi başardığınızı ve neyin yönlendirildiğini anlamak için kalır - dakika "Keşke bağırmayı kesseydi …" veya başka bir şey. Bunu anladıktan sonra öncelikle davranışınızı düzeltir ve çocuğun davranışının değişmesini beklersiniz.
Aşama 3
Dünyanın öngörülebilirliği. Küçük çocuklar için dünyanın öngörülebilirliği önemlidir - onlara güven bu şekilde ortaya çıkar, iç kaygı azalır, ruh daha kararlı hale gelir. Örneğin, günlük rutin zamanla tanınır hale gelir ve çocuk içsel olarak hazırdır ve onu neyin beklediğini bilir. Ve anne bebeği uzun süre ilk kez terk ettiğinde, orada değildir ve bu bir gerçektir, ancak döndüğünde henüz bir gerçek değildir. Sadece tekrar tekrar dönen anne, çocuğa güvenmeyi öğretir. Küçük çocuklar için zaman kavramı ve sabretme / alışana kadar bekleme gibi bir özellik yoktur. Yorgunsa, şu anda dinlenmeye ihtiyacı var … aksi takdirde - kaprisler, "kötü davranış". Bunu akılda tutarak, ebeveynin çocuğun davranışını anlaması daha kolaydır. Bir çocuk ancak bir güven, sevgi ve kabul atmosferinde tam olarak gelişebilir. Tabii ki, dünyanın kendisi tahmin edilemez ve bir çocuk bunu kendi başına keşfettiğinde, zaten başa çıkacak güce sahip olacaktır. Ve bu en yanıltıcı öngörülebilirliği sağlamak için etraftaki her şeyi kontrol etmeye gerek kalmayacak.
4. Adım
Her zaman kendinize sorun - şimdi bir çocuğa ne öğretiyorum? Özellikle ne yapacağınızı bilmiyorsanız - yasaklayın / izin verin, azarlayın / övün. Bu, doğru şey veya yaptığım yanlış şey konusunda bir pusula olabilir. Oyun parkındaki bir çocuk oyuncağını paylaşmak istemediğinde, “Açgözlü olmak iyi değildir”, “Çocuğunuzun paylaşmak istemediği bir bebeğe sahip olan annesi ne yapacak?” gibi düşüncelerle onu “ikna edebilirsiniz”. " …ya da kendisi bir karar verebilir. Olsun ya da olmasın, bu onun oyuncağı - bunlar bağımsız karar vermenin, kendine ve arzularına odaklanmanın ilk adımları olacak. Ayrıca çocuğun benlik saygısında hesaba katılacak olan kalacaktır. Çocuklarda küçük / büyük kavramı yoktur - farklı bir tutum. Bu yetişkinler tarafından yapılır. Çocuk sormaya başladığında buna ikna olacaksınız - neden yapabilirsiniz, ama ona değil ve - "Çünkü sen küçüksün ve ben bir yetişkinim" argümanı onun için ikna edici ve saldırgan olmayacak.
Adım 5
Takip edilecek bir örneksiniz. Bebekten, örneğin, şeylere karşı dikkatli bir tutum beyan eder ve talep ederseniz, o zaman kendiniz böyle bir tutum göstermelisiniz. Aksi takdirde bunlar çocuğa çifte mesajlar olacak ve fazla bir gücü olmayacaktır. Aksine, bebeğe bir şey söylemeyi ve başka bir şey yapmayı öğretirler. Kişisel bir örnek özel bir güçtür, tıpkı başka bir çocuğun kötü davranışı gibi - çocuğunuzun dikkatini buna çeker ve onunla tartışırsanız, bu şekilde davranmasını engellemek yeterli olabilir. Çocuklar yetişkinlere bakarak çok şey öğrenirler. Çocuk, ailede olup bitenlerin, ebeveynlerin kendi örnekleriyle öğrettiklerinin aynası gibidir. Ve bebeğin davranışında endişe verici bir şey ortaya çıkarsa, bu, her ebeveynin öğrettiği gibi, ailenin nasıl yaşadığını genel olarak anlamak için bir fırsattır. Aile bir sistemdir ve tüm aile üyeleri birbirine bağlıdır.
6. Adım
Dedi - yaptı! Çocuğunuza bir söz verdiyseniz, onu yerine getirmelisiniz. Ve kötü davranış için bir şeyi tehdit etseniz bile, onu yerine getirmeniz gerekecek. İlk olarak, bebeğin annenin sözlerine karşı tutarlı davranış ve ciddi bir tutum pozisyonunu oluşturur. Anneye ciddiye almayı öğretir. Annem sadece şaka yapıp eğlendiremez, aynı zamanda sözünü tutamaz. İkincisi, çocuk oyun alanında yaramazlık yaparsa eylemlerinin sorumluluğunu almayı öğrenir - davranış değişmezse oyundan ayrılma sözü çocuğa seçme hakkı verir.
