Her acının bir başlangıcı ve bir sonu vardır. Ve sadece çocuğunu kaybeden ebeveynlerin acısı sınır tanımıyor gibi görünüyor. Korkunç bir olaydan sonra, dolu bir hayata dönmek çok zordur, kaybın acısı o kadar güçlüdür ki tüm gücü alır.
Kendi çocuğunuzun ölümü, belki de hayatın sunabileceği en zor sınavdır. Çok korkutucu, inanılmaz derecede acı verici ve neredeyse dayanılmaz. Çocuklarını sonsuza kadar kaybeden ebeveynlerin çoğu, nasıl yaşayacakları konusunda hiçbir fikre sahip değildir.
Bir çocuğun ölümünden sonra 4 iyileşme aşaması
Bir çocuk öldükten sonra yapılacak ilk şey, kaybını kabul etmektir. Psikologlar öyle düşünüyor. Birçok ebeveyn, acı çekmemek için kendini kandırır ve inkar eder. Bu, psişenin savunma tepkisi olarak kendini gösterir. Ancak çocuğun geri dönüşü olmayan ölümünün kabul edilmesi gerekecek.
İyileşmenin ikinci aşaması, kederin tamamen yaşaması, ona maksimum dalma olacaktır. Hiçbir durumda olayı unutmaya veya kendinizi olaydan uzaklaştırmaya çalışmamalısınız. Böylece ebeveynler acılarını yalnızca kendilerinden, başkalarından maskeleyeceklerdir. Daha sonra, bu ağrı ciddi hastalıklara ve hatta zihinsel bozukluklara neden olacaktır. Ruhu temizlemek için yarayı açmanız gerekecek, diyor psikoloji alanındaki uzmanlar. Zor, ama bir yastan kurtulmanın tek kesin yolu bu.
Üçüncü aşamada, ebeveynler, dış dünyayla iletişim kurmak için yaşam biçimlerini değiştirmek zorunda kalacaklar, ancak çocuksuz olacaklar. Bebeğin ölümüyle birlikte, baktıkları nesne artık orada olmadığı için ebeveynler kendilerini kaybolmuş hissederler. Hayatın anlamının kaybolmaması için, çocuğun hayatı boyunca başarılması mümkün olmayan şeyleri yapmanız gerekir. Boş zamanınızı bu şeyler ve aktivitelerle doldurmanız gerekiyor. Çocuksuz sosyal ilişkiler ve yaşam koşulları oluşturmak gerekir, aksi takdirde uzun yıllar kayıptan kurtulmak mümkün olmayacaktır.
İyileşmenin dördüncü aşaması, ölen çocuğa karşı farklı bir tutumun oluşmasıdır. Tatmin edici bir hayat yaşamak için, duyguların yeniden hizalanmasına izin verilmelidir. Suçluluk, kızgınlık, korku duygularından kurtulmak önemlidir. Bu aşamanın başarıyla tamamlandığını anlamak zor değil. Anne babalar ölü bir çocuk hakkında acıyı felç etmeden konuşabiliyorlarsa, üzüntüleri sessiz ve hafif hale geldiyse ve duyguları bugünün yaşamına yöneldiyse, o zaman iyileşme başarılı olmuştur.
Bir çocuğun ölümünden sonraki yaşam
Çocuğunuz adına, kendisine ulaşmayan her şeyi diğer çocuklara, insanlara dağıtın. Pek çok mutsuz ve dezavantajlı insan var, sıcaklık ve katılımdan çok yoksunlar. Anne baba yeni bir hamileliğe karar vermiyorsa, harcanmamış sevgi etrafındaki insanlara yönlendirilmelidir. Bir çocuk ölümden alınamaz ama herkes diğer çocukları biraz daha mutlu edebilir!
Yas gerçekten yaşanırsa, ebeveynler normal hayata dönebileceklerini hissederler. İyileşmenin tüm aşamalarından geçerken, kişi yavaş yavaş sakinleşir ve hayatı normalleşir, eski ilgi alanları geri döner, hayat yeni renklerle dolar.
