OKB bir obsesif-kompulsif bozukluk, obsesif-kompulsif bozukluktur. Takıntı düşüncedir, zorlama eylemdir. Basitçe söylemek gerekirse, bunlar takıntılı düşünceler ve eylemlerdir. Bir kişi rahatsız edici düşünceler tarafından musallat olur ve onlardan kurtulmak için gayretle bir şeyler yapmaya başlar.
Örneğin, dairenin sık sık yıkanması, vücut, ev aletlerinin kontrol edilmesi - kapalı veya değil, adım sayma, fayanslardaki dikişlerin üzerinden geçme ve diğer eylemler. Jack Nicholson ile kapıyı açmadan önce anahtarı birkaç kez kilide çevirdiği bir film izlediniz mi? Budur.
Endişeli takıntılı düşünceler, takıntılı eylemlere yol açar. Kaygı ne kadar güçlüyse, kişi o kadar sık olarak bu kaygıyı azaltan bir ritüel gerçekleştirir. Ama yakında geri döner ve eylemin tekrarlanması gerekir.
Bu, kırılması zor olan bir kısır döngüdür. Nevrotik, düşünceleri ile onlardan nasıl kurtulduğu arasındaki bağlantıyı görmez, bu fark edilmez.
OKB kişisi, belirli bir ritüeli gerçekleştirirse kötü bir şey olmayacağını, yapmazsa kesinlikle onarılamaz bir şey olacağını düşünür. Onun için bu bir kontrol koludur. Tabii ki hayali.
Endişeli bir nevrotik, etrafındaki her şeyi ve herkesi kontrol etmek ister, bu anormal bir hiperkontroldür. Egzersiz yaparak, bir kişi kendini güvende hisseder. Hepimiz dünyadaki her şeyi kontrol etmenin imkansız olduğunu mükemmel bir şekilde anlıyoruz, bu sadece gerçekçi değil. Nevrotik de başarılı olamaz, bu da kaygı düzeyini artırır.
Sonuç olarak: Endişeliyim - kötü bir şey olmasın, her şeyi kontrol edeceğim - Her şeyi kontrol edemem - Endişeliyim. Kısır döngü.
Bu konuda ne yapmalı? Elbette bu çarktan çıkın. İki yol biliyorum (muhtemelen daha fazlası var):
1. Kompulsiyonlarla çalışmak. Örneğin, dışarı çıkmak. Ütüyü, elektriği, suyu 100 kez kontrol ediyorsun…. Ve zaten evden çok uzaktasın, hala endişelisin, ya bir şey unutursan? Bu düşünceler sizi rahatsız ediyor, kendinizi kötü hissediyorsunuz, hiçbir şey yapamıyorsunuz, geri dönmeniz gerekiyor. Burada iki seçenek var:
Dışarı çıktım, döndüm, kontrol ettim. Yine evden çıktı, geri geldi, kontrol etti……. Böylece yorulana kadar kırk beş kez dur, sıkılma. Her şeyin kapatıldığından, söndüğünden, vidalandığından zaten emin olacaksınız. Ama yine de yapmaya devam edin - diliniz omzunuzda asılı kalana kadar ayrılın ve geri dönün. Ve bu şekilde, bir veya iki hafta boyunca her gün, kendinize güvenebileceğiniz düşüncesinin beyninize sağlam bir şekilde yerleşmesi için bu sayıyı yapıyoruz. O kadar çok işkence göreceksin ki, orada bir şeyi kapatıp kapatmadığın umurunda olmayacak.
İkinci seçenek, birincinin tam tersidir. Sokağa çıktım ve doğru yere sürdüm. Düşüncelerin işkence etmesine izin verin, kötü olmasına izin verin, ancak hiçbir zaman geri dönme cazibesine kapılmayın. Geri dönerseniz, endişenizi pekiştireceksiniz. Ama kaygıya bir kez, iki kez… 100 kez arka arkaya katlanırsanız, beyin yeniden inşa edilir. Senin kontrolün olmadan hiçbir şeyin olmayacağını anlayacak, düşüncelerin gidecek.
Bu iki yöntem, belirli bir takıntılı eylemden kurtulmanız açısından iyidir. Fakat. Psişe inatçı bir şeydir ve nevroz başka bir şey aracılığıyla bir çıkış yolu arayacaktır.
Örneğin, elinizdeki yıpranmış eklemlere kadar yerleri yıkadınız. Ondan kurtulduktan sonra, yakında başka bir şey yapmaya başlayacaksınız. Psişik enerjinin bir çıkışa ihtiyacı vardır ve her zaman onu bulacaktır.
İkinci yol, saplantıların kendisiyle, düşüncelerle çalışmaktır, çünkü sizi saplantılı eylemlere yönlendiren onlardır. Onlarla bir terapistle ilgilenmek daha iyidir.
Tabii ki, terapi ucuz bir zevk değil, kendinize harcamak üzücü ve çoğu bedava sihir tarifleri arıyor. Bir psikologla randevu için ödeme yaparak, her şeyden önce bu parayı kendinize yatırırsınız. Bir şey canınızı yaktığında eczaneden ilaç alıyor musunuz? Yemek yemek istediğinizde mağazada yiyecek var mı? Psikoterapi ruh sağlığınız için bir ilaçtır ve siz de onu eksik etmemelisiniz.
