Sürekli ölüm korkusu bir insanı tüm hayatı boyunca zehirleyebilir. Ölümden korktuğumuzun farkında bile olmayabiliriz çünkü bu korku kendini çeşitli şekillerde gösterir. Bazıları klostrofobiden muzdarip olabilir, diğerleri yeşil ışıkta bile yolu geçmekten korkar ve diğerleri ve onuncu kata asansörü kullanmadan merdivenleri tırmanır. Ölüm korkusu nasıl yenilir?
hatıra mori
"Memento Mori!" - ünlü temyizi okur. Paradoksal görünebilir, ancak bir kişi ölümün kaçınılmazlığı hakkında ne kadar bilinçli düşünürse, o kadar az korku yaşar. Bu kelimeyi bile söylemezse ve mümkün olan her şekilde bu tür düşüncelerden uzaklaşmaya çalışırsa, etkisi tamamen zıttır.
Japon okul çocukları, hayatı nasıl yaşamak istediklerine dair makalelerini, iddia edilen ölümün bir açıklamasıyla mantıklı bir şekilde bitirirler. Batılı bir insanın bunu anlaması zordur, ancak Doğu'da ölüme karşı geleneksel tutum şöyledir: yaşamın organik bir parçasıdır, karşıtı değil. Bunda korkutucu ve trajik bir şey yok. Bir insan ölüme hazırsa, onunla bir arkadaş gibi kolaylıkla ve hatta neşeyle tanışır. Ya da en azından kaçınılmaz olana dair tek bir düşüncenin korkusuyla hissizleşmek.
Ölmeyi öğrenebilir misin?
Doğu'da ölümle "arkadaşlık kurmaya" yardımcı olan uygulamalar var. Örneğin, Dalai Lama günde 4-5 kez “ölmekte” ve bu süreci ayrıntılı olarak görselleştirmektedir. Manevi lider, böyle bir alıştırmanın, "tırpanlı kadın" gerçekten geldiğinde kafasının karışmamasına yardımcı olacağına inanıyor.
Ancak ölüm korkusunun üstesinden gelmek için Budist uygulamalarına dalmak gerekli değildir. Günlük hayatımızda, düşünürseniz, bizi bu önemli olaya hazırlamak için tasarlanmış birçok şey var. Bunlardan en önemlisi uyku, ölümün bu günlük "provası". Ancak, her sabah unutuluştan dönerek, öğrendiğimiz dersi düşünmeden işimize gitmek için tekrar acele ediyoruz.
Samuel Johnson: “Yetişkinlikte ölüme hazırlanmamak, bir kuşatma sırasında görev başında uykuya dalmak gibidir. Yaşlılıkta ölüme hazırlanmamak, saldırı sırasında uykuya dalmak demektir."
Ölümden korkmayı bırakmak için, bunun doğal bir süreç, hayatımızın bir parçası olduğu fikrine kendinizi alıştırmalısınız. Birçok dinde ölüm, basitçe bir beden değişikliği olarak algılanır. Korkacak ne var? - sonuçta, değiştiğinde korkmuyorsun. Hıristiyanlıkta reenkarnasyon kavramı yoktur, ancak Ortodoks bir insan anlam dolu bir hayat yaşadıysa pişman olmayacaktır. “Tanrı bana hayat verdi, onu alma hakkı var” - kalbinde samimi bir inanç olan bir adam böyle düşünür. İnanmayan, gerçeği basitçe kabul etmelidir: “Evet, hepimiz öleceğiz. Üzücü olabilir, ama değiştirilemez. Ve eğer bu kaçınılmazsa, neden endişelenelim?"
ölümle nasıl baş edilir
Mukaddes Kitap, “İman eden kurtulmuştur” der. Kutsal yazıların satırlarının doktorlar tarafından onaylandığı ortaya çıktı! Ohio Üniversitesi'nden Dr. Donn Jung, kanser hastalarının doğum günü veya Noel gibi önemli bir tarihi kaçırmamak için ölüm gününü "erteleyebileceklerini" araştırma yoluyla göstermiştir. Samimi inanç ve dualar bu insanların ölümü ertesi güne ertelemesine yardımcı oldu.
Çoğu zaman insanlar ölümün kendisinden çok yaşlılıktan korkmazlar. Gerçekten de modern kültürde yaşlılık utanç verici ve çirkin bir şey olarak kabul edilir; kültür yok, yaşlanmanın estetiği yok.
Ve tıbbi istatistiklere göre, inanan kanser hastaları, inanmayanlardan 5-6 yıl daha uzun yaşıyor. Bu nasıl açıklanabilir? Ölümcül hastalığının haberini alan kişi umutsuzluğa düşer. Sürekli ölüm korkusu ve diğer olumsuz duygular, ruhunu ve bedenini daha da hızlı yok eder. Mümin ise kendisini fiziksel bedenle özdeşleştirmez ve bu nedenle ölüm korkusuyla daha az kısıtlanır ve hayatın zorluklarına karşı daha dirençlidir.
