Günlük yaşamda bazen yumuşak ve kibar bazen de sert ve kaba eleştirilerle karşılaşırız. Mağdur olmamak için nasıl davranılır - saldırıya geçin, sessiz olun, kaçın? Eleştiriyi en iyi nasıl karşılayacağımızı ve her durumda kurban değil kazanan olmaya çalışalım.
Genellikle "eleştiri" kavramı bizim için kasıtlı olarak aşağılayıcı ve yıkıcı bir karaktere sahiptir. Neden? Çünkü eleştirinin arkasında, kişisel gelişim için bir ipucu yerine danışmanların olumsuz güdülerini görmeye alışığız. Bu, acıyla algıladığımız ve kendimizi mümkün olan her şekilde korumaya çalıştığımız anlamına gelir. Ve bize göre bu güdüler nelerdir?
"Beni kıskanıyor"
Nefsi müdafaa konusunda en popüler görüş: Bütün bunları bilerek söylüyor çünkü başarılarımı kıskanıyor ve sadece beni kızdırmak istiyor. Ve bu kadar basit bir şekilde, kendimizi durgunluğa ve gelişmeyi görmek için en ufak bir fırsata mahkum ediyoruz.
"Beni çamurda çiğnemek ve içimdeki tüm iyiliğin değerini düşürmek istiyor"
Ne zaman böyle düşünebiliriz? Örneğin birkaç durum: hepsi iyileştiğimi ima ediyor ve şimdi aynada sadece şişman bir inek görüyorum; kocam üç yaşındaki bir çocuğun öfke nöbetini kaldıramayacağımı söylüyor, aslında benim kötü bir anne olduğumu söylüyor.
Her iki durumda da, eldeki küçük bir maytapın basitçe bir bombaya dönüştüğü ve akrabalarla olan ilişkileri paramparça ettiği eleştirinin inanılmaz bir abartı duyuldu. Mesele şu ki, düşünme ayarlarımız, çoğumuzun çocukluğundan beri yoksun olduğu övgüye göre daha fazla ayarlanmış. Birisi sistemde ince ayar yapmaya çalıştığında ayarlar nasıl tepki veriyor? En basit bilgisayar nasıl tepki verir? Programcı oturur, birkaç tuşa basar, sadece bir çift - ve siyah bir ekran. Bu nedenle, adresinizde hoş olmayan şeyler duyduğunuzda, programcının bizi "siyah ekrana" sokmasına yardımcı olabilir veya sistemi iyileştirmek için yazdırdığı beyaz çizgileri görebilirsiniz. Kir veya yenileme? Kişiye hangi güdüyü atadığımıza bağlıdır. İyileştin mi? Pekala, son haftalarda ne yediğime bir bakayım. Temiz havada yeterince yürüyor muyum? Yeterince uyuduğumdan ya da uykusuzluktan sürekli stres altındayım ve arada sırada yemek yiyorum. Bu yüzden akrabalarım sağlığım için endişeleniyor ve bu da bana kayıtsız olmadıkları anlamına geliyor. Yeterince uyumamı, daha fazla dinlenmemi ve beslenmemdeki faydaları unutmamamı istiyorlar. Bebeğinizin öfke nöbetiyle baş edemiyor musunuz? Çok iyi olabilir. Muhtemelen bana gergin, bitkin olduğumu, o gün yeterince uyuyamadığımı ve dinlenmeye ihtiyacım olduğunu ima ediyorlar. Ve sevgilimden akşam çocukla oturmasını isteyeceğim ve kendim sinir sistemim için boşaltma saatleri ayarlayacağım.
Eleştirmenlere, gerçekte var olmadıkları yerler de dahil olmak üzere, gerekli nedenleri atfetmek, iç dünyanızı yıkımdan kurtarmak demektir. Bu tür motifler yaratmayı öğrenelim, o zaman eleştiri her durumda bize fayda sağlayacaktır.
Ve bize keskin bir şekilde atılan sözlerin ne faydası olabilir? Bu tür danışmanlara iyi niyetler yüklersek, o zaman kabalık ve hatta hakaretlerin daralarının ardındaki sözlerindeki fayda zerresini görmemiz çok daha kolaydır. Ve eğer bu tahılı görürsek, kendimizi onunla doyururuz ve boğulmayız. Doyur ve büyürüz - ruhsal, duygusal, profesyonel ve hatta bazen fiziksel olarak. Sert bir biçimde tavsiye, tam olarak neye boğulabileceğinizi algılamak istersiniz. İsterdim ama buna değer mi?
Çok kaba bir tavırla çarpık bir yüzle yanınıza geldiğini ve elinize bir paket fırlattığını hayal edin: işte buyrun! Tabii ki ilk tepki bu bohçayı uzağa, hatta bu boorun kafasına atmak oluyor. Ama dağıtırsanız? Açıyorsun ve bir elmas var. Gerçek, hakiki, ışıltılar, ışıltılar ve şimdi sizin. Nasıl istersin? Suçlunun olumsuzluktan bükülmüş yüzüne ve onu bu kadar tatsız bir şekilde avucunuzun içine ittiği gerçeğine dayanmayı kabul ediyor musunuz? Güzel bir hediye kutusuna sarıp şık bir çıngıraklı tepsiye koymaması sizin için önemli mi? Ne tepsi! Ne bir kutu! Önemsememek, şeker sarmalayıcı. Nadir bir elmasla nasıl karşılaştırılır? Sana düştükleri öğüt de böyledir. Bir pakete sarılı ve bir tepsiye nazikçe getirilmişse, bunu sert bir eleştiri olarak görmezsiniz, değil mi? Muhteşem, karizmatik, benzersiz olduğunuzu söylediklerinde çok daha kolaydır ve ancak o zaman aniden kötü şöhretli "ama"yı eklerler. Bu "ama" ile kendi yeteneklerimizi sınırlamaya alışkınız. Kendimizi kendimizden mahrum bırakıyoruz, kendimizi elmas zenginleştirmeden mahrum bırakıyoruz, çünkü sadece renkli şeker ambalajlarına akort edilmiş durumdayız. Bu nedenle, duyulan herhangi bir tavsiyenin en önemli saygınlığı bir elmas - faydadır. Hangi biçimde verildiğini değil de tavsiyenin kendisini düşünerek, kendi büyümemiz için daha fazla fırsat görmemize izin veririz.
Eleştirinin ikinci değeri, ilişkilerin korunmasıdır. İnsanlar, bazen akrabalar ve arkadaşlar, saatlerce, günlerce hatta haftalarca konuşmayabilir, hayatı kaçırabilir, çünkü biri ağzından çıktı ve diğeri kırılmayı bırakmadı. Pekala, ağzından kaçırdı - ve ben de alıp düşünmeyi tercih ederim, birdenbire bir sonraki zirveye çıkan merdivenim için eksik olan adımdı. Ve bu adım yeterli değilse, bir şey yapmadıysam veya yanlış bir şey yaptıysam, bu benim fakir ve çarpık olduğum anlamına gelmez - bu sadece "ben"imin zirvesine tırmanmak için sadece bir adım eksik olduğum anlamına gelir, kendi kendime yeterliliğim… Fakir değil, fena değil, ama başarılı bir şekilde yükseliyor. Ve bu tavsiyeyle - ve daha da yüksek. Bazen eleştiriyi nasıl kabul ettiğimiz, ona tekrar nasıl verileceğimizin temelini oluşturur. Hiç vermeyebilirler - duygularımızı korumak için. Birinin hatalarımıza bakıp başını sallayıp bize sınıfı göstermesi iyi midir? Bu daha iyi? Ama eğer danışmanın asıl amacı aslında aşağılamak ve hakaret etmekse, o zaman sözlerini sert bir şekilde almak, mazeret yapmak, sessizce onunla oynamak, gücenmiş olanı inşa etmekse, kendi oyununa ortak oluyorsunuz, bedelini ödüyor gibisiniz. seni küçük düşürdüğü için. Hoşuna gitti mi? O zaman daha fazla öde - sessiz ol, somurt, aramaları cevaplama, sıkıntı göster. Ödemek istemiyor musun? Sonra oyunu bitir. Ve büyük kalkanları olan herkesten saklandığınız yerde bitmeyecek - sadece tavsiyeye hangi biçimde verilirse verilsin doğru tonlama ile yanıt verirseniz perdenin altına girecektir. Pırıl pırıl bir tepsinin, pohpohlayıcı konuşmaların ve fiyonkların yokluğunu değil, pırlantayı görün. Bir gülümseme, yüksek sesle söylenen bir "teşekkür ederim", yönünüze doğru kaya düşüşünü yavaşlatmaya yardımcı olacaktır. Bu belki de herhangi bir büyüklükteki kayaları durduran birkaç reaksiyondan biridir. Mizah yapmayı bilmiyorsunuz - işte ilk tavsiyeniz - olayları en azından bir gülümsemeyle algılamayı öğrenin. Zavallı, aşağılanmış bir tavşanın aptalca kendini savunma gülümsemesiyle değil, insanların size çok fazla kelime ve duygu harcayacağı kadar farklı ve önemli bir kişinin onurunun gülümsemesiyle.
Özetleyelim. Eleştiri her zaman yıkıcı değildir. İnsanlara öğüt verirken onlara iyi niyetler yüklemeyi öğrenirsek, örneğin nasihat biçimini, örneğin, kaba ya da kategorik olarak kaba değil, tahılını görürsek, o zaman ilk önce kendimize büyüme, gelişme ve gelişme şansı veririz. ikinci olarak, bu danışmanla kalp tatmini için çok iyi olan olumlu ya da en azından tarafsız bir ilişki sürdürüyoruz. Üçüncüsü, eleştirinin bizi kırmasına izin vermeyerek iç dengemizi koruyoruz.
