İnatçılık ve uzlaşmazlık, bir kişinin karakterindeki en büyük dezavantajlardan ikisidir. Bu tür insanlar başkalarının görüşlerini tanımıyorlar, kendi bakış açılarını tek doğru olarak görüyorlar ve tartışmaya ve çürütmeye tabi değiller. Bu nedenle, bu tür insanlar genellikle sevinçlerini veya üzüntülerini paylaşacak kimseleri olmadan tamamen yalnız kalırlar.
Ancak bu, anın kaçırıldığı ve her şeyin kaybolduğu anlamına gelmez, çünkü her zaman farklı davranmayı öğrenebilir ve çevrenizdeki insanlarla normal bir şekilde iletişim kurmaya başlayabilirsiniz. Bu deneyimli psikologların tavsiyelerine yardımcı olacaktır.
1. Herhangi bir konuda kendi fikrinizi belirtmeden önce, önce ne söyleyeceğinizi birkaç kez düşünün.
2. Diğer panelistlerin söylediklerini dinlemeyi ve anlamayı öğrenin.
3. Her zaman tüm insanların farklı olduğunu ve farklı akıl yürüttüğünü unutmayın. Herkes kendi yolunda haklı olabilir, bu yüzden tartışmak için acele etmeyin.
4. Tüm insanların yanılabileceğini unutmayın, bu yüzden onların hatalarını onlara karşı kullanmayın.
5. Başkalarıyla iletişim kurmakla ilgili sorunlarınızın başladığı zamanı düşünün ve buna neyin sebep olduğunu anlamaya çalışın.
6. Muhatap tarafından söylenen sözleri çürüttüğünüzde tam olarak ne hissettiğinizi anlayın: sevinç, gurur, üzüntü, tahriş vb. Şu anda hangi duyguların sizi bunalttığını anlarsanız, bu davranışın nedeni sizin için netleşecektir.
Başkalarının görüşlerini hesaba katamamanın nedenleri
Bir kişinin diğer insanların argümanlarını nasıl dinleyeceğini ve kabul etmesini bilmemesinin birkaç nedeni olabilir:
1. Bencillik. Bencil bir karaktere sahip insanlar genellikle kendi fikirleri dışında başka birinin fikrini kabul etmeye alışkın değildir. Söyledikleri her şeyin son çare olduğuna ve sözlerinin yalanlanamayacağına inanırlar.
2. Çocuk kompleksleri. Oldukça sık, aşağılık kompleksi veya aşırı utangaçlık çeken çocuklar, diğer insanlarla nasıl ortak bir dil bulacağını bilemezler. Büyüdüklerinde içine kapanık, uzlaşmaz ve inatçı olurlar, bu da diğer insanların haklı olabileceği gerçeğini kabul etmelerini engeller.
3. Yanlış yetiştirme ve hoşgörülülük. Ebeveynler çok meşgul olduklarında ve çocukla ilgilenmek için yeterli zamanları olmadığında, sadece onun sevgisini ve şefkatini satın aldıklarında, istediğini herhangi bir şekilde elde etmeyi öğrenir. Anne ve babasının ona her şeyi yaptırdığını ve tartışmadığını görünce, insanlar üzerindeki üstünlüğünü fark eder ve onları manipüle etmeyi öğrenir. Bu nedenle yetişkin, bağımsız bir yaşamda, muhataplarını nasıl dinleyeceğini ve kabul edeceğini bilmiyor.
