"Tövbe" kelimesi, kilisede kullanılan "tövbe" kelimesine benzer. Aradaki fark, tövbenin bir kişinin içinde gerçekleşen bir içsel yeniden değerlendirme süreci olması, tövbenin ise kişinin yanlış eylemleriyle ilgili bir hikaye olmasıdır.
Tövbe, yaptıklarınızın yanlış ve kabul edilemez olduğunun farkına varmaktır. Her insanın ruhunda, kendi gözünde “yasanın dışında” olmamak için geçmemeye çalıştığı belirli bir sınırı vardır. Birine vurmak gayet normal, bir başkası için sesini yükseltmek bile sonradan pişmanlık sebebidir.
İç ahlak çok bireysel bir kavramdır.
Ancak kabul edilebilirlik sınırları da değişebilir. Bir kişi kendi iç normlarının yanlış olduğuna ikna olduğunda, bu, tüm değer sisteminde bir değişikliği zorunlu kılabilir. Bu gibi durumlarda, bir kişi genellikle, örneğin, kendisini kırılan kişiyle aynı durumda bulduğunda, kaderin cilvelerine yerleştirilir. Bu da onun iç sınırları hakkında ciddi bir şekilde düşünmesini sağlıyor.
En hassas insanlar, sadece kendilerine odaklanmama gücünü bulurlarsa, kendileri çok acı çekmiş olanlardır. Bu tür insanlar çok güçlü bir iç ahlaki duyguya sahiptir ve derinden çektikleri genel ahlak normlarına kendilerininkini eklerler. Örneğin, aileden biri görevini yerine getirmediyse, böyle bir kişi asla "Neden yerine getirmedin?" diye sormaz. Sonuçta, bu soru aslında bir bilgi talebi değil, bir kişi üzerinde gizli bir baskıdır. Ahlaki duygusu yüksek insanlar ona asla sormayacaklar. Bunun yerine, size şu veya bu eylemi gerçekleştirme ihtiyacını kısıtlı bir şekilde hatırlatacaklar.
Bazen ahlaki sınırlardaki değişimin nedeni, eylemler için sivil sorumluluk durumlarıdır. Daha sık, ne yazık ki, suçlu. Ve sonra bir kişi aniden ne kadar kaldığını anlar, şu veya bu eylemden dolayı insanlardan uzaklaşır. Kişi kendini diğer insanların kurallarının dışına koyar, böylece onları kendine yabancılaştırır. Buna Suç ve Ceza'da olduğu gibi belirli bir seçilmişlik duygusu eşlik edebilir, ancak zamanla bu durum son derece tatsız hale gelir ve kişi ceza pahasına tövbe yoluyla uzlaşmaya, başkalarıyla yeniden birleşmeye çalışır. Dostoyevski'nin kahramanına tam olarak bu oldu.
Mahkeme gibi bir durumda, samimi tövbe de çok değerlidir ve tam olarak bir kişide bir değişiklik anlamına geldiği için bir cümle verilirken dikkate alınır. Yani bir insanın eskisi gibi yaşaması kabul edilemez görünüyor.
Başkalarının hatalarından ders almak ve mümkün olduğunca sık olarak iç ahlaki duygunuzu sosyal normlarla ölçmek daha iyidir, böylece toplum sizin için rahat olur.
