Her insanın hayatında var olan tüm temaslardan ebeveynlerle iletişim en ciddi ve önemlidir. Altın çağa geldiğimizde ve kendimiz ebeveyn olduğumuzda bile, daha çocukken, doğum gerçeğini borçlu olduğumuz kişilerle bazen çatışırız.
Talimatlar
Aşama 1
Her durumda, anne veya babadan af dilemeden önce duygularınızı sakinleştirmelisiniz. Bir süre sonra suçluluğunuzun farkına varmak ve hatanın ne olduğunu anlamak çok daha kolay. Kendimizi ebeveynlerimizin yerine koymak çok zordur, çünkü çocukluktan beri her şeyi bizden daha iyi bilmelerine ve kural olarak, arzularımızla çelişse bile kararlarında ısrar etmelerine alışkınız. Ancak yaşlandıkça, kendimizi onların yerine koymak ve biz - onların çocukları - zaten büyümüş olsak bile, bizi hala önemsediklerini ve iyi dileklerimizi anlamak o kadar kolay oluyor. Bu pozisyondan, hatanızı görmek ve haksızlığı hissetmek çok daha kolaydır.
Adım 2
Annenden af dilemeye hazır hissettiğinde, karşılık ver, suçunu kabul et ve duygularını açıkla. Böylece deneyimlerinizi daha iyi anlama fırsatı sunacaksınız. Sonuçta, onu kasten incitmek istemedin. Bunu yaparken I Feel iletişim modelini kullanmayı unutmayın. Karşımızdaki kişiye ne kadar yanıldığını o kadar sık söyleriz ki. Aslında sözlerimizin arkasında farklı bir his var. "Hissediyorum" modelinin özü, her bir duyumun "acı içindeyim" veya "üzüntü hissediyorum" şeklinde formüle edilmesi gerektiği gerçeğine dayanır. Ama "Yanılıyorsun" ya da daha da kötüsü, "Beni hiç duymuyorsun" değil. Böylece karşımızdaki kişiye kendimizi daha iyi anlamasını sağlarız, demir olmadığımızı gösteririz ve her birimiz kendi duygularını yaşarız. Anneni dinle ve ona sarıl. Onun affediciliğinin en güzel işareti, ruhunuzdaki ağırlıktan kurtulma hissidir.
Aşama 3
Yetişkin çocuklar ve ebeveynleri arasındaki çatışmaların kökleri genellikle çocukluktadır. Yerine getirilmeyen arzular, bastırılmış duygular - tüm bunlar sürekli kavgalar ve anlaşmazlıklar şeklinde yüzeye çıkabilir. Bu nedenle, çoğu zaman yetişkin çocuklar, gerçek ilişkilerin uyumlu olduğunu ve ebeveynlerin akıl hocası, ortak ve genellikle yakın arkadaş olduğunu fark etmeden ebeveynleriyle çatışır. Annenizden veya babanızdan af dilemekten çekinmeyin. Elbette, herhangi bir çatışmada, her iki taraf da suçludur. Onları ne kadar erken durdurabilir ve deneyimleyebilirseniz, bu farkındalık o kadar hızlı gerçekleşir.
