Her zaman diğer insanların eksikliklerini fark ederiz ve bizimki neredeyse asla. Günlük koşuşturma, günlük yaşam ve sevilmeyen işler hayatımızı köleliğe çevirir. Ama gerçekten öyle mi yoksa sadece ön yargılarımız mı? Ancak herkes bu soruya kendisi için cevap verebilir. Bu yazıda, hayatınızı nasıl daha mutlu kılacağınıza dair deneyimlerimi paylaşmak istiyorum.
Zorlukları ne kadar atlatmak istesek de, bunlar kaçınılmazdır. Ve bu, sadece uzlaşmanız gereken bir gerçektir. Sonuçta burada önemli olan onların ne olduğu değil, onlara nasıl davrandığımızdır. Herkesin ağzına aldığı çok bilinen iki etiket hemen akla geliyor: "iyimser" ve "kötümser". Bu terimlerin ayrıntılarına girmeden, dünyaya karşı tutumunuzun her şeyden önce ruhunuzun içsel hali olduğunu söyleyeceğim. Çevremiz bu konuda önemli bir rol oynamaktadır. Ve temel çocukluktan atılır.
En kolay yol, sorunlarınız için birini suçlamaktır. Böylece kendimizi haklı çıkarıyoruz ve yaşamak daha kolay görünüyor. Sadece sorun çözülmedi, içimizde bir yere yerleşti. Ancak daha ayrıntılı bakarsanız, sorunun en hoş olmasa da, çoğu durumda kontrolümüzün ötesinde olmasına rağmen, yalnızca koşulların bir araya gelmesi olduğunu anlayabilirsiniz.
Bu konuda harika bir Japon bilgeliği vardır: "Bir sorun çözülebiliyorsa, onun için endişelenmeye gerek yoktur; çözülemiyorsa, onun için endişelenmek boşunadır." Kural olarak, hemen hemen herkes bu ifadeye katılıyor, sadece birkaçı pratikte kullanıyor. Bu nedenle, mutlu bir insan için ilk kural, hayatınızdaki farklı koşulları sakince kabul etmeyi öğrenmektir. Tabii ki, duygular olmadan yapamazsınız. Ve genel olarak, insanların %70'i için gerçekçi görünmüyor. Ama bu kendimiz için başka bir bahaneden başka bir şey değil. Sadece herkesin kendini kontrol etmeyi öğrenmek için farklı bir zamana ihtiyacı var.
İkinci sorunumuz sürü içgüdüsüyle ilgili. Çünkü bir toplumda yaşadığımız için "herkes gibi" olmaya çalışıyoruz. Bize göre çok kullanışlı ve güvenli. Ama gerçekten öyle mi? bence hayır. Sonuçta her insan bir bireydir. Sadece hayatın köklü temellerini takip ederek, doğduğumuz andan itibaren sistemin içinde yaşamaya alışkınız. Çerçevenin dışına çıktığımız için öncelikle eleştiriyle karşılaşıyoruz. Ve bunu korkunç bir şey olarak algılıyoruz. Kendimizi göstermeyi bırakırız, rüyaya gideriz, normale döneriz. Ve burada yine, çok şey çevremize bağlı. Çünkü nasıl bir ortam, böyle bir çerçevedir. Toplum tarafından eleştiriden ve yanlış anlaşılmadan korkamazsınız. Hayatımızı yaşıyoruz ve tarihimizi yazıyoruz. Bu nedenle, mutlu bir insanın ikinci kuralı, söylenenleri duymayı öğrenmek, sonuç çıkarmak ama başkasının görüşüne bağlı olmamaktır.
Her insan birçok şeye muktedirdir. Bazen olasılıklarımızın ne kadar sınırsız olabileceğini hayal edemeyiz. Bu nedenle, kendinizi haklı çıkarmayı bırakmanız, duygularınızı kontrol etmeyi öğrenmeniz ve kalabalıktan çıkmaktan korkmamanız gerekir.
