Yeni bir işe başvururken, yeni gelen ile patron arasında yakın bir çalışma ilişkisi kurulur ve bu sırada patron arasında anlaşmazlıklar ve hatta çatışmalar olabilir.
Tabii ki, astlar açısından yetersizlik, çalışmaları için ücretlendirme ve ayrıca bireyin, özellikle hırslı ekip üyelerinin kariyer gelişiminin önündeki çeşitli engeller nedeniyle büyük oranda çatışmalar ortaya çıkıyor. Ancak, genellikle daha az önemsiz çıkarların tezahürü vakaları vardır: örneğin, genç bir çalışan için, iş için ana teşvik, kendini kanıtlama, benlik saygısını artırma, kendisinden önce belirlenen görevle iyi başa çıkma arzusu olduğunda, ortak bir amaç için önemlidir ve böylece bir bütün olarak ekibin ilerlemesine katkıda bulunur.
Böyle bir çalışan genellikle kendisine verilen görevin yerine getirilmesine yaratıcı bir şekilde yaklaşır, onu çözmenin en uygun yollarını bulmaya çalışır. Ayrıca, belirgin bir bireysellik duygusuna sahip olmakla birlikte, genellikle şu gerçekle karşı karşıya kalır:
1) kendisine sağlanan çalışma alanı, bir bütün olarak organizasyon için hiç de önemli değil;
2) kendisine üstleri tarafından önerilen görevi tamamlama teknikleri etkisizdir;
3) tüm çabalarını işe koymasına rağmen, patronlar memnuniyetsizliğini ifade ediyor ve giderek daha fazla verimlilik talep ediyor;
4) yönetim, kişisel nitelikte yorumlar yapma hakkına sahip olduğunu düşünür ve ayrıca çalışanın mesai saatleri dışındaki davranışlarını kontrol etmeye çalışır.
Bu durumda çatışmaya yol açabilecek çelişkilerin büyümesi hem nesnel hem de öznel nedenlerden kaynaklanmaktadır. Çalışanın ortaya çıkardığı işin etkisizliği, bu ekipteki işin organizasyonundaki gerçek eksikliklerle ilişkilendirilebilir; yönetimin emek sürecini iyileştirme önerilerini dikkate almayı reddetmesi, muhafazakarlığından bahseder; çalışanın coşkusu, çalışmak için tek teşviki yüksek kazançta gören ve aynı zamanda yöneticinin sürekli kontrolüne alışmış olan meslektaşların yanlış anlaşılmasına ve hatta onaylanmamasına neden olur.
Örneğin, bir ekip, ilişkilerin "aile" doğasını geliştirdiyse, lider, organizasyonun çalışmalarını düzenleme konusundaki doğrudan görevine ek olarak, manevi bir "mentör" işlevlerini üstlendiğinde, bu reddedilmesine neden olur. böyle bir davranışı kişisel yaşamına tecavüz olarak gören çalışan.
