Derealizasyon, çevreleyen gerçekliğin yeterli bir algısının bozulduğu bir durumdur. Bozulma hissi birkaç dakika veya saat veya birkaç gün, hafta sürebilir.
Doktorlar derealizasyonu ayrı bir akıl hastalığı olarak ayırt etmezler. Daha sık olarak, patolojik bir duyum ek bir semptom olarak işlev görür. Vakaların ezici çoğunluğunda, rahatsız bir gerçeklik algısı, duyarsızlaşma adı verilen bir durumla birleştirilir. Buna göre hastalıklar arasında derealizasyon-depersonalizasyon sendromu öne çıkmaktadır.
Kendi başına, derealizasyon genellikle psikotik / nevrotik bir bozukluğun sonucudur. Bu durumda, kişi tamamen aklı başında kalır, kural olarak, sanrısal fikirler veya halüsinasyonlar tarafından takip edilmez, kendi üzerindeki kontrolünü kaybetmez, durumunu eleştirebilir.
Unutulmamalıdır ki bazen gerçek dışılık hali ruhsal bir bozukluktan değil, mevcut durumun bir sonucu olarak ortaya çıkar. Örneğin, zorla veya kasıtlı uyku yoksunluğu sırasında veya şiddetli stres anlarında, bir kişi dünyayı uzak ve “sahte” olarak algılayarak benzer duygular yaşayabilir.
Derealizasyon hissine eşlik eden semptomlar:
- çevreleyen gerçekliğin yetersiz algılanması: nesneler, nesneler, diğer insanlar uzak görünüyor, tüm olaylar bir rüyada sanki meydana geliyor;
- etrafındaki dünya bulanık, "tozlu" olarak görülebilir;
- bazen, derealizasyonun arka planına karşı, zamanın akışının değiştiği, arabaların çok hızlı sürdüğü veya tam tersine yol boyunca zar zor süründüğü hissi vardır;
- bazı durumlarda, duruma deja vu veya jame vu eşlik eder;
- seslerin algılanması da değişir: uzak, sağır, belirsiz, okunaksız görünürler;
- derealizasyon belirtisi ayrıca dokunsal, tat duyumlarında bir değişiklik olabilir;
- renklerin ve gölgelerin algısı bozulur; çevrelerindeki dünyanın renkleri soluyor veya çok parlak hale geliyor.
Olası zihinsel patoloji, stres veya uyku sorunlarına ek olarak, derealizasyonun gelişimini tetikleyen nedenler arasında şunlar vardır:
- kişinin durumu üzerinde ciddi bir iz bırakan bir tür travmatik olay; hem sevilen birinin ölümü hem de fiziksel, duygusal istismar olabilir;
- vücudun çeşitli ihtiyaçlarından yoksun kalma, mutlaka sadece uyku değil; bu durumda, derealizasyon hissi, ruhun bir tür koruyucu mekanizması olarak kabul edilir;
- doktorlar, dünyayı yanlış algılama durumunun, ideale yönelen, acı verici (yetersiz) mükemmeliyetçilik eğilimi olan insanlarda geliştiğini belirtmektedir;
- yorgunluk (ahlaki ve fiziksel), bitkinlik, güçlü bir rahatlama ve dinlenme ihtiyacı, bazı durumlarda derealizasyon duygusunun gelişiminin temeli olarak hareket eder.
Depresyon, şiddetli kaygı ve patolojik kaygının arka planında derealizasyonun meydana gelebileceğini belirtmek önemlidir.
Dünyanın rahatsız edici algısı bir insanı sürekli veya çok sık rahatsız ediyorsa, sadece olağan yaşamını düzeltmek değil, aynı zamanda bir psikiyatrist, bir psikoterapistten yardım istemek gerekir.
Çoğu zaman, bu bozukluğun tedavisinde prognoz olumludur ve iyileşme yavaş yavaş gerçekleşir. Terapi, kaygıyı azaltan ve uykuyu iyileştirenler de dahil olmak üzere hem reçeteli ilaçları hem de psikoterapiyi kullanır.
