Birisi bir kişinin ruh halini bozabilir, birisi iyileştirebilir. Tabii ki, ilk durumda, çok az neşe var. Ve hala kötü bir ruh halindeysek ne yapmalıyız? Nasıl üzülmez ve kötüyü unutmazsınız? Ve mümkün mü?
Son sorunun cevabı kulağa olumlu geliyor, sadece bazı adımlar atması gerekiyor. Ve bu kesinlikle açıktır, çünkü katlanmış ellerle neşe elde edemezsiniz. Peki, rahatsız olursak ve böylece ruh halimizi bozarsak ne yapmalı?
Önce sinir hücrelerine iyi bak. Yenilmeyecekleri biliniyor. Yanlışlıkla kırılırsanız, bunu kalbe almayın. Kişinin kasıtlı olarak bir suç işlemediğinin anlaşılması zaten memnuniyet vericidir. Peki ya kasıtlı kızgınlık? Bu durumda bir düşünün, sizin sevginize saygınıza layık bir insan bunu yapar mı? Büyük olasılıkla değil. Hayatını sana değer vermeyenlere harcamaya değer mi? Bunun için üzülmeye, ağlamaya, üzülmeye değer mi? Cevap da belli.
İkincisi, önemli bir noktayı dikkate almayı unutmamak gerekir. Hepimiz yanılıyor olabiliriz, bu yüzden istismarcı hakkında hemen sonuca varmak büyük bir hatadır. Her şey zaman alır ve özellikle bu gibi durumlarda. Bazen, geçmiş şikayetlere bakıldığında, komik bile oluyor. Bu, zamanın kullanımını kanıtlar.
Ayrıca çok üzülmemek için sakin ve neşeli kalmak önemlidir. Düzeltilemeyecek hiçbir şey yoktur. Ayrıca, her zaman ruhu ısıtan ve neşelendiren iyi bir şey vardır. Suç anlarında bunu hatırlamaya değer. Bunu yaparken, hiçbir kırgınlık kırılamaz ve neşeyi alamaz. Olumlu bir tutum sağlanır.
