Birçoğu "Plyushkin sendromu" ya da evde tamamen gereksiz şeylerin birikmesine aşinadır. Eski şeylerden kurtulmak istiyorum, ama aniden işe yarayacak. Yavaş yavaş daire, artık neşe getirmeyen şeylerle dolu bir alana dönüşüyor, ancak onu atmak üzücü. Psikologlar, istiflemenin kesinlikle kurtulmanız gereken yeterince ciddi bir sorun olduğuna inanıyor.
Pek çok eski şey, kitap, giysi geçmişi hatırlatıyor ki bu her zaman hoş olmayan ama parlak anılar ortaya çıksa bile, herhangi birini gerçeklikten ve hayatınıza girmeyi bekleyen yeni olaylardan uzaklaştırabilir. Ancak yeninin gelmesi için eskinin gitmesi gerekir.
Şeyler uzun süre kullanılmazsa, "ölmeye" başlarlar. Ve yavaş yavaş bu ölüm enerjisi kişinin kendisini yakalar. Bu neye yol açabilir? Kayıtsızlığa, hayata ilgi kaybına, etrafta olan her şeyin tamamen anlamsız olduğu hissine. Ek olarak, etrafındaki alanı dolduran nesnelerin ve şeylerin fazlalığı, kişiliğin psikolojik bileşenini, duygusal arka planı ve hatta sağlık durumunu olumsuz etkileyebilir.
Bir evde temizlik her zaman düşüncelerde temizliktir. Açıkça düşünmek, yaratıcı olmak için, bir kişinin yaşadığı alana özen göstermek önemlidir. Boş yere yeni bir şey geleceğinden emin, eylem ve karar verme için daha fazla enerji ortaya çıkıyor.
Uzmanlara göre uzun süredir kullanılmayan eski eşyaların “duygusal çapası” var. Yıpranmış elbise ve takım elbiseleri, antika takıları, parfümleri "sandıklardan" çıkarıp tekrar kullanmaya karar verdiyseniz, bu şeylere verilen duyguların tekrar hayatınıza girme olasılığı yüksektir. Ve bu duygular her zaman pozitif bir yük taşımaz. Sonuç olarak, bir yıldan fazla bir süredir dolapta olan bir elbiseyi giydikten sonra ruh haliniz bir nedenden dolayı bozulursa şaşırmamalısınız.
Dairenizde gereksiz çöpler bırakarak "her ihtimale karşı birden kendime yeni bir şey alamam" diyerek, bu davayı cezbediyor, aslında yeni nakit akışlarını kesiyor ve kendinizi yoksulluğa mahkum ediyorsunuz.
