Modern psikolojide, “bilinci”, insanlığın sosyo-tarihsel pratiğinin deneyiminin bir bağlantı, dolayımlı bağlantı olarak hizmet ettiği insan ruhundaki nesnel gerçekliği yansıtmanın bir yolu olarak anlamak gelenekseldir.
Talimatlar
Aşama 1
Bilinç, ruhun en yüksek biçimidir ve Karl Marx'a göre, "emek faaliyetinde bir kişinin oluşumu için sosyo-tarihsel koşulların sonucu, diğer insanlarla sürekli iletişim halindedir", yani. "Kamu ürünü".
Adım 2
Kelimenin anlamından da anlaşılacağı gibi bilincin varoluş yolu, bileşen parçaları aşağıdaki gibi bilişsel süreçler olan bilgidir:
- duygu;
- algı;
- hafıza;
- hayal gücü;
- düşünmek.
Aşama 3
Bilincin diğer bir bileşeni özne ile nesneyi ayırt etme yeteneği olan öz-farkındalıktır. Yalnızca insanın doğasında bulunan öz-bilgi de aynı kategoriye girer.
4. Adım
Karl Marx'a göre bilinç, herhangi bir faaliyetin amaçlarının farkında olmadan imkansızdır ve hedef belirleme faaliyetlerini gerçekleştirmenin imkansızlığı bir bilinç ihlali gibi görünmektedir.
Adım 5
Bilincin son bileşeni, hem sosyal hem de kişilerarası ilişkilerin değerlendirilmesinde kendini gösteren insan duyguları olarak kabul edilir. Bu nedenle, duygusal alandaki bir bozukluk (önceden sevilen birinden nefret), bozulmuş bilincin bir göstergesi olarak hizmet edebilir.
6. Adım
Diğer okullar, algı organları tarafından gerçekliğin bir yansıma süreci olarak bilincin değerlendirilmesinde ve bileşenlerinin (duyumlar, temsiller ve duygular) algı düzeyinde uygulanması olarak birleşen bilinç kategorisine ilişkin kendi kavramlarını sunar, ancak daha da uzaklaşıyor:
- yapısalcılar - bilincin doğasını bilincin kendisinden çıkarırlar, temel unsurları vurgulamaya çalışırlar, ancak zaten tanım düzeyinde bilinç taşıyıcısının ilk konumu sorunuyla karşı karşıya kalırlar;
- işlevselciler - bilinci organizmanın biyolojik bir işlevi olarak düşünmeye çalıştılar ve var olmadığı, bilincin "kurgusu" olduğu sonucuna vardılar (W. James);
- Gestalt psikodolojisi - bilincin Gestalt yasalarına göre karmaşık dönüşümlerin sonucu olduğunu düşünür, ancak bilincin bağımsız aktivitesini açıklayamaz (K. Levin);
- aktivite yaklaşımı - bilinç ve aktiviteyi ayırmaz, çünkü sonuçları (beceriler, durumlar vb.) önkoşullardan (hedefler, güdüler) ayıramaz;
- psikanaliz - bilinci bilinçdışının bir ürünü olarak kabul eder, çelişkili unsurları bilinç alanına taşır;
- hümanist psikoloji - tutarlı bir bilinç kavramı yaratamadı (“Bilinç ne değildir ve ne değildir” - J.-P. Sartre);
- bilişsel psikoloji - bilinci, bu kategoriyi belirli bilişsel süreç şemalarına dahil etmeden, bilişsel sürecin mantığının bir parçası olarak görür;
- kültürel-tarihsel psikoloji - bilinci, insan bilincinin bir parçası olarak düşünmeyi ve duyguyu varsayarak, kendine hakim olmanın ana koşulu ve aracı olarak tanımlar (L. S. Vygotsky).
