Yeme bozuklukları, temel belirtilerinden biri gıdaya karşı yetersiz bir tutum olan bir grup patolojik durumdur. Bir tür bozukluğu olan bir kişi, yiyecek seçiminde sürekli olarak aşırı yemek yiyebilir veya aşırı seçici olabilir. Uzmanlar, en yaygın olan dört tür yeme bozukluğunu tanımlar.
ortoreksiya. Son yıllarda bu hastalık giderek daha sık teşhis edilmeye başlandı. Hafif olabilir veya hızla ciddi bir duruma dönüşebilir. Bu tür yeme bozukluğu, bir kişinin sağlığını iyileştirme, bağışıklığı güçlendirme ve genel canlılığı artırma arzusuna dayanır. Böyle bir arzuda yanlış bir şey yok gibi görünüyor. Bununla birlikte, patolojik özellikler kazanmaya başladığında, kişi mükemmel bir sağlık değil, birçok sorun yaşar. Durumun ana semptomu, hastaya göründüğü gibi, vücuduna zarar veren ve refahını kötüleştiren birçok yiyeceğin diyetten çıkarılmasıdır. Yetersiz beslenme ve önemli besinlerin eksikliği nedeniyle, ortoreksiya arka planına karşı somatik hastalıklar yavaş yavaş gelişmeye başlar. Ağır vakalarda, bu yeme bozukluğu ölümcüldür.
Zorlayıcı aşırı yeme. Basit bir şekilde bu duruma oburluk denir. Bununla birlikte, bir kişi ayda bir kez fazla yemek yerse, bu pek bir hastalık belirtisi olarak kabul edilemez. Ancak oburluğun neredeyse bir davranış normu haline geldiği durumlarda, bu tavsiye için bir doktora danışmak için bir nedendir. Kompulsif aşırı yeme, yiyecek alımı sırasında tam bir kontrol eksikliği ile karakterizedir: hasta büyük miktarda yiyecek tüketir, açlık izi kalmadığında bile duramaz. Bu tür ihlallere genellikle kendini cezalandırma eşlik etmez, çünkü tıkınırcasına yeme bozukluğu olan kişiler genellikle aşırı kiloludur, obezitenin neden olduğu birçok hastalığa sahiptir. Yeme bozukluğu ilerlerse, buna diğer sınırda durumlar, örneğin çeşitli depresyon türleri, anksiyete bozuklukları eklenebilir.
Anoreksiya nervoza. Bu yeme bozukluğu oldukça yaygındır. Ağır vakalarda, bu hastalık ölümcül olabilir. Bununla birlikte, zamanında bir uzmandan yardım alırsanız anoreksiya nervoza bile tedavi edilebilir. Bu tür yeme bozukluğunun temelinde kişinin kendini mutlak olarak reddetmesi, kendisiyle uyumlu bir şekilde var olamaması ve vücudunda rahat hissetmemesi yer alır. Yetersiz bir kilo verme arzusu, bir kişi, fazla kilolu olmasa bile, birkaç kilo vermesi gerektiğine ikna olduğunda, yavaş yavaş anoreksiya nervozaya dönüşebilir. Hastalar genellikle sağlıklarını ciddiye alamazlar, anoreksiya nervozanın oluşturduğu tehlikenin farkına varmazlar. Durumun önemli semptomlarından biri, bir kişinin kategorik olarak kilo almayı reddetmesi ve yeterince yemek yemeye tamamen isteksiz olmasıdır.
Bulimia. Bu belki de en yaygın ikinci yeme bozukluğudur. Bulimia, anoreksiya durumunda olduğu gibi, kişinin kendine karşı yetersiz tutumuna, kilo ve görünümle ilgili sağlıksız bir takıntıya dayanır. Bununla birlikte, bulimik hastalar, yavaş yavaş tıkınırcasına yeme ataklarına dönüşen atıştırmalardan kendilerini alıkoyamazlar. Yemek yedikten sonra, kişi kaygı, kendinden şiddetli memnuniyetsizlik, önünde utanç, adresinde öfke hisseder. Bu nedenle, yemekten sonra, kendi kendine neden olan kusma da dahil olmak üzere, genellikle mide ve bağırsakların şiddetli bir şekilde temizlenmesi yapılır. Bu tür yeme bozukluğu olan hastaların sıklıkla yemek borusu, mide ve ağız boşluğu hastalıklarıyla karşı karşıya olduklarını belirtmekte fayda var. Ek olarak, daha önce anoreksiyadan muzdarip ancak tedavi görmüş bir kişide bulimia gelişebilir.
