İnsan sosyal bir varlıktır. Birçok davranışsal özellik kamuoyu tarafından belirlenir. Daha iyi olma arzusu, aslında toplumun karşılığında sağlayabileceği olası ikramiyeler tarafından belirlenir.
Daha iyi olmak için çabalamak için bir ön koşul olarak dünya görüşü
Doğumda, bir kişi saf ve etrafındaki dünyaya, insanlara, duygulara tamamen açıktır. Bebek maske takmıyor: ihtiyaçları yüzüne, sesine, her hareketine yansıyor.
Yavaş yavaş, dünyayı tanıyan bir kişi yaşam tutumları edinir, davranış kurallarını (ve aslında: hayatta kalma kurallarını) öğrenir. Asosyal kişilikler - başkalarıyla teması en aza indirenler - aramızda nispeten az. Bu nedenle, dünya nüfusunun çoğu için, tüm eylemler toplumla çok yakından ilişkilidir: toplumun şu ya da bu eyleme tepkisi. Herkes toplumdaki yerini, nişini almak istiyor. Kendisine verilen önemli yaşam rolünü yerine getirmek için: baba, arkadaş, meslektaş, patron ve sadece başarılı bir insan.
Ünlü slogan olarak “Daha hızlı! Daha yüksek! Daha güçlü - kimse yabancıları sevmez veya onurlandırmaz. Bir adım önde olmak, üstün olmak, yeteneği göstermek - toplumun gerektirdiği budur. Karşılığında kişi övgü, bu büyük ailenin bir üyesi olarak statüsünün tanınması ve bunun sonucunda olumlu duygular alır.
"Görünmek" "olmaktan" daha kolaydır
Biri gibi "görünmek", gerçekte "olmaktan" çok daha kolaydır. Örneğin, bir virtüöz müzisyen gibi görünmek için, bir veya başka bir müzik parçasının performansını dinlemek yeterlidir. Memnun görünmek (veya görünmemek) için. Aslında profesyonel bir müzisyen olmak için yetenekli olmanız gerekir. Ve buna ek olarak, muazzam çaba sarf edin, "yetenekli" tabanınızı teknik performans ustalığı ile tamamlamak için uzun zaman harcayın.
“Daha iyi görünüyor” mekanizması neden birçok insan için uzun süre çalışıyor? Maruz kalma neden olmuyor? Cevap oldukça basit: Bir kişinin kendi üzerine giydiği görüntünün bileşenlerinin çoğunu doğrulamak zor veya imkansız. Çünkü şunu sormak uygunsuz olur: Zengin teyzenizden egzotik bir adada lüks bir villa aldığınız doğru mu? Ya da kontrol etmek çok tembel olabilir. Veya başka bir şey.
Bir kişi cezasız kaldığını hissettiğinde, kendi icat ettiği görüntünün kapsamını genişletmeye başlar. Basitçe söylemek gerekirse: giderek daha fazla yalan söylemeye başlar. Karşılığında aldığı olumluya alışır. Zamanla, gerçekten var olan kişi ile "ışıkta" görünmek için icat edilen kişi arasındaki fark artar. Bir kişinin toplumdan gerçekten hak etmediğini aldığı ortaya çıktı. Karşılığında alınan ikramiyelerin ödemesi nispeten küçüktür - bu sadece ifşa olma korkusudur. Ancak, her gün kurgusal görüntünün yeni kurgusal gerçeklerle büyüdüğünü unutmayın. Ve sonuç olarak, ücret de artar - korku seviyesi yükselir.
Biyografinin gerçek gerçeklerinin süslenmesi, açık veya kötü örtülü bir yalana dönüştüğünde, ince çizgiyi kavramak oldukça zordur. Ancak kesin olan bir şey var: öyle ya da böyle yaparken kendinize karşı dürüst olmanız gerekir. Ve soruyu daha sık sorun: Bunu şimdi yaparsam, hayatımın geri kalanında pişmanlık duymaz ve içsel benliğimle uyum içinde yaşayamaz mıyım?
