İnfantilizm modern toplumda yaygın bir olgudur. Paradoksal olarak, modern dünya karar verenler için daha talepkar hale geldikçe, etrafta kaç tane çocuksu insan olduğunu daha net bir şekilde görebilirsiniz, herhangi bir karar verme sorumluluğundan kaçarlar.
“Dodik, Dodik, eve git! - Anne, biraz daha oynayabilir miyim? - Numara. Eve git. - Anne, üşüdüm mü? - Numara. Yemek ister misin! - bu klasik anekdot, çocukçuluğun kökenlerinin ve içeriğinin özünü mükemmel bir şekilde yansıtır.
Güzel "bebek" kelimesi "çocuk" olarak çevrilir. Kelime güzeldir, ancak yetişkin bir çocukla yaşam asla bulutsuz ve çok fazla stres ve hayal kırıklığı ile dolu değildir. Çocuksu değil - hiçbir şekilde. Birlikte yaşamanın tüm zevklerini tatmış olan partneriyle.
Çocuksu bir insan sonsuz bir çocuktur. Üç ila beş yaş arası çocuklar için tipik olan tüm güzel buketlerle: benmerkezcilik, narsisizm, sorumsuzluk ve histeri. Ama keşke klasik infantillerin karakteri bununla sınırlı olsaydı. Ne yazık ki, ergenlik çağındaki ergenlerin doğasında bulunan özelliklerle de karakterize edilirler: olumsuzluk, sürekli kendini onaylama ile yaşamı reddetme, hafif uyarılabilirlik ve bilinçli izolasyon.
Yetişmemiş çocuklar
"Ah, çocuklar, çocuklar! Anne sevgisine olan inançları o kadar büyük ki, onlara biraz daha kalpsiz olmayı göze alabilirmiş gibi geldi!" (James Barry. Peter Pan)
İyi bir eski çocuk masalının kahramanı, reşit olmayan bir gencin klasik bir temsilcisi olan Peter Pan, ayrıca, büyümeyi reddediyor, eylemleriyle yetersiz bir tepkiye kışkırtıyor, bencil, genellikle kayıtsız, sinirli, kibirli, ancak özel dikkat gerektiriyor kendisine. Peter Pan, çocuksu modern kişiliğin arketipidir.
Kural olarak, çocukçuluk modern yetiştirmenin bir sonucudur. Diğer tarihsel dönemlerde, aile ve klan yapısı gereği, çocuklara hem eylemlerinden hem de ailenin iyiliğinden sorumlu olmaları neredeyse bebeklik döneminden itibaren öğretilmiştir. Modern yaşam tarzı, kuşkusuz iyidir, çünkü günlük yaşamımızı kolaylaştırır, ama aynı zamanda hayatta kalma sorumluluğunun sınırlarını da bulanıklaştırır, çocukluktan itibaren yalnızca refahın değil, aynı zamanda yaşam kalitesinin de ölçüldüğü önemli, sorumlu kararlar verme ikilemi oluşturmaz. tüm ailenin hayatı buna bağlıdır.
Birkaç yıl önce, California Üniversitesi'nden Amerikalı antropolog Carolina Izquierdo, arkaik ve modern yetiştirmeyi karşılaştırarak büyüme konusunu gündeme getirdiği bir makale yayınladı. Bu çalışmada, iki yaşam durumunu tanımladı: ilki - Carolina'nın birkaç ay geçirdiği Amazon'da yaşayan Perulu Matsigenka kabilesinde 6 yaşındaki bir çocuğun yetiştirilmesine yönelik tutum, ikinci - hayattan bölümler sıradan bir Amerikan ailesinden.
Yani, ilk durum: Bir gün, kabilenin üyeleri, tüm kabile için yiyecek toplamak üzere iki günlük bir "sefere" çıktılar. 6 yaşında küçük bir kız yanlarına alınmak istendi. Kabile topluluğunda henüz açıkça tanımlanmış bir rolü olmamasına rağmen, seferin tam ve yararlı bir üyesi oldu: uyku matı taşıdı, seferin tüm üyeleri için kerevitleri tuttu, temizledi ve pişirdi, bağımsız olarak yapmaya karar verdi. Sakindi, kendine hakimdi ve kişisel olarak kendisi için hiçbir şey talep etmedi.
Bir antropologun çalışmasından ikinci durum, sıradan bir Amerikan orta sınıf ailesinin hayatıyla ilgilidir: 8 yaşında bir kız, bir tabak mısır gevreği yanında bir cihaz bulamamış, on dakika boyunca oturmuş ve onu beklemiştir. 6 yaşındaki bir çocuk ise spor ayakkabılarının bağcıklarını çözmesi için babasını ikna etmeye çalışırken.
Çocukçuluğun temel özellikleri
İnfantilizm doğuştandır, ancak çoğu zaman edinilir ve yetiştirilme tarzına bağlıdır. Yetişkin bir çocuksu kişi, her şeyden önce sevdikleri için, eğer varsa, aile üyeleri için bir felakettir. Ancak endüstriyel ilişkiler alanında bile, çocuksu insanlara kaderin hediyesi denemez.
Çocuksu bir kişi genellikle duygusal ve istemli olgunlaşmamışlık gösterir, güvenilmez, sorumsuzdur ve herhangi bir karar vermekten kaçınır, sorumluluğu memnuniyetle başkalarına kaydırır. Bebekler kendilerine takılırlar ve güzel ifadelerin ve hatta eylemlerin arkasına oldukça başarılı bir şekilde saklanabilmelerine rağmen, yalnızca kendi kaprisleri ve hedefleri için endişelenirler, ancak ne yazık ki, her durumda, yalnızca kişisel rahatlık için endişeye dayanırlar, iyi- varlık ve ihtiyaçların tatmini. Kural olarak, neredeyse her zaman sorunlarını çözen, onlarla ilgilenen ve onları kanatlarının altına alan birini bulurlar.
Ama bebekler ne kadar çekici ve çekici - bu sonsuz çocuklar! Çocuksu bireylerin arketipleri-temsilcileri olan Peter Pan ve Carlson gibi çekici bir şekilde güzel oldukları kadar farklıdırlar: öğeleri, dikkat ve hediyeler verdikleri sonsuz bir yaşam kutlamasıdır.
Bir şey, ama sadece eğlenmeyi sevmekle kalmıyorlar, aynı zamanda kimsenin nasıl olmadığını da biliyorlar ve hayat her zaman sadece bir tatil olsaydı, bunun için daha iyi bir arkadaş olamaz: çocuksu bir insanla, eğlence garantilidir … İlk karar verilmeden önce üşüyor mu yoksa istiyor mu var. Ve onun için sonraki tüm kararları almaya hazırsanız - daha da korkunç olan ebedi peri masalına ilerleyin.
