Müvekkilimin aynı isimli makalenin ilk bölümünde başlayan hikayesinin devamını sizlerle paylaşmak istiyorum.
Şimdi, konsültasyonda, görünüşte aynı adam önümde oturuyor, ama farklı davranıyor, oturuyor ve artık bir kurbanın konumundan değil, yetişkin, bilinçli bir adamın konumundan konuşuyor, tüm sorumluluklarından sorumlu. eylemler ve sözler. Oturur ve kendini tamamen farklı bir şekilde taşır, omuzları düz, serbestçe, gerginlik olmadan. İstişareden istişareye nasıl değiştiğini, büyüdüğünü ve olgunlaştığını gözlemlemek benim için çok ilginç. Zaferlerinden, kendisine ve başkalarına karşı kazandığı zaferlerden, başka bir şeyin işe yaramadığı gerçeğinden bahsediyor, ancak onu takip etti ve analiz etti.
Müvekkilimin istişarelerimizden sonra kazandığı zaferlerden birkaçı:
- Annesinin onu sevdiğini ve sevgisini elinden geldiğince ifade ettiğini anlaması (bu onun için silinmez bir izlenim bırakan bir içgörüydü! Ama bu anlayış bir anda gelmedi, birçok engeli aştık).
- Annemle konuşmak artık can sıkıcı değil.
- Artık annesiyle konuştuğu için suçluluk duymuyor.
- Tüm hareketlerinde kendine daha çok güveniyordu.
- Genel olarak ve genel olarak her şeyde daha kendinden emin hissetmeye başladı.
- Canı bir şey yapmak istemediğinde veya meşgul olduğunda "Hayır" demeyi öğrendi.
- Bir şeyden hoşlanmadığında bir meslektaşıyla tartışmayı öğrendi.
- Her insanın aynı bilgiyi farklı şekillerde algıladığını ve bu nedenle her şeyin telaffuz edilmesi gerektiğini anladı ve kabul etti - öğrencilerle “her şeyi bilen bir öğretmen” konumundan değil, bir yetişkin konumundan iletişim kurmayı öğrendi. bunun nasıl, neden ve neden yapıldığını kim açıklayabilir.
Tüm bu yıllar boyunca kendi içinde taşıdığı tüm şikayetlerinden kurtuldu (Svetlana, içimde bir boşluk var, şikayetler yerine şimdi bununla ne yapmalıyım? - müşteri bana sordu). Şikayetlerle uzun süre çalıştık, onları bırakmak istemedi, kıyı ayrılmaktan korkuyordu, ama şimdi onunla olan tüm değişikliklerden mutlu. İlk konsültasyonda tüm hikayeleri ve duyguları siyah beyazdı, tarif ettiği her şey ağırdı, hareketsizdi, bir şekilde canlı değildi. Artık tüm duyguları, hikayeleri, düşünceleri renkleniyor, çok kolay renklerle anlatıyor. İşte hayatın renkleri bunlar, onları gördü!
